this would be my last post for this year. hope everyone have a very happy new year!
tambrax_hibang and tambrax_meroje's quest for the legendary "Mang Peping's Mami"
It all started last night when i was at home and i heard my phone rang, and saw it was Jerome who's calling. i answered the call and he invited for a drink. And so we met and there we are, after a few couple of drinks we decided to continue our drinking somewhere else and we've decided it to be at our house. So me, Jerome and his two friends went to our house to drink. It was almost 1am when we arrived at our home. We drink and laughed to our hearts content, it was really fun being with your friend and new friends(Jerome intoduced to his two friends, who were really nice). And when we finiched drinking, the other two already left and went home so it was just jerome and me, we decided to eat something. I don't know what came into jerome's mind to eat mami, and said let's go to "Mang Peping's Mami" (ten tenenen!!!), of which we only heard of but never knew where it is. "Mang Peping's Mami" is famous here in Olongapo, almost everyone knew where it is, everyone knew how delicious the noodles there. So there we were infront of our home. Out of jerome's mind again he decided to walk from our house to there. We walked through some alleyways(iskinita sa tagalog), the distance would have been 5 kms. And we walked for like 2 hours searching for the Legendary "Mang Peping's Mami". We were drunk and sleepy till we decided to ask for directions, so we got our directions and went there to our dismay to found out that it was really early that it isn't open yet. It was 5 in the morning! hahaha! We ended up eating on another mami house which the there isn't that good. Jerome ended up eating arroz caldo and i still sticked to mami. Both of us learned a very valuable lesson last night, I mean this morning.
DON"T JUST ASK FOR DIRECTIONS, ALSO ASK FOR THE STORE HOURS
Monday, December 31, 2007
Wednesday, December 26, 2007
three things
current mood: somehow reaching Nirvana
eating: tacos
drinking: coke
i guess i won't telling why i'm confused on my next post...
it's for my own sake...
my family also visits this site...hehehe
and it's also nothing much...
three things in life when gone,
never comes back:
TIME, WORDS & OPPORTUNITY
three thing in life that are never lost:
PEACE, HOPE & HONESTY
three things in life that are most valuable:
LOVE, FAITH & PRAYER
three things in life that are never certain:
DREAMS, SUCCESS & FORTUNE
three things in life that make a man:
HARDWORK, SINCERITY & COMMITMENT
three things in life that can destroy a man:
LUST, PRIDE & ANGER
three things that are constant:
FATHER, SON & HOLY SPIRIT
nice message isn't it?
i'm just reflecting and sharing it to everyone
eating: tacos
drinking: coke
i guess i won't telling why i'm confused on my next post...
it's for my own sake...
my family also visits this site...hehehe
and it's also nothing much...
three things in life when gone,
never comes back:
TIME, WORDS & OPPORTUNITY
three thing in life that are never lost:
PEACE, HOPE & HONESTY
three things in life that are most valuable:
LOVE, FAITH & PRAYER
three things in life that are never certain:
DREAMS, SUCCESS & FORTUNE
three things in life that make a man:
HARDWORK, SINCERITY & COMMITMENT
three things in life that can destroy a man:
LUST, PRIDE & ANGER
three things that are constant:
FATHER, SON & HOLY SPIRIT
nice message isn't it?
i'm just reflecting and sharing it to everyone
Friday, December 14, 2007
Doraemon
current mood: confused 
chek my next post why
eating: Nissin's Yakisoba
drinking: water
I just watched Doraemon 2006: Nobita's dinosaur the other night...
I've always wanted to watch that movie since I saw it's trailer in 2006, I got the chance to watch the other night...
The movie is great!!! I mean really great!!! It brought back my golden childhood memories...
Specially on the part when they are flying...
I can't believe I'm still a big fan of Doraemon at my age of twenty...hahaha
I'm not a teenager anymore...
too old for cartoons...
but who cares this my life...
I love Doraemon...
and that's it...
chek my next post whyeating: Nissin's Yakisoba
drinking: water
I just watched Doraemon 2006: Nobita's dinosaur the other night...
I've always wanted to watch that movie since I saw it's trailer in 2006, I got the chance to watch the other night...
The movie is great!!! I mean really great!!! It brought back my golden childhood memories...
Specially on the part when they are flying...
I can't believe I'm still a big fan of Doraemon at my age of twenty...hahaha
I'm not a teenager anymore...
too old for cartoons...
but who cares this my life...
I love Doraemon...
and that's it...
Tuesday, December 4, 2007
hyper!!!
current mood: hyper 
eating: siomai
guys!!!
watch this videos...
they are surely funny...
they made me rolling on the floor...
it seems like they don't have any problem in life...
eating: siomai
guys!!!
watch this videos...
they are surely funny...
they made me rolling on the floor...
it seems like they don't have any problem in life...
Old Days
share ko lang...
TO ALL THE FILIPINO PEOPLE WHO WERE BORN IN THE
1950's, 60's and 70's !!
Isama ko na din yung mga 30's & 40's
First, some of us survived being born to mothers who smoked and/or drank
while they carried us. ( sioktong ang inumin)
They took aspirin, ate blue cheese dressing, fish from a can ( brand :
ligo ), and didn't get tested for diabetes.
Then after that trauma, our baby cribs were covered with bright colored
lead-based paints, pati na yung laruang kabayu-kabayuhan.
We had no childproof lids on medicine bottles, doors or cabinets and when
we rode our bikes, we had no helmets, no kneepads , sometimes wala ngang
preno yung bisikleta.
As children, we would ride in car with no seat belts or air bags -
hanggang ngayon naman, di ba ? ( jeep )
Riding in the back of a pick up on a warm day was always a special treat.
( maykaya kayo pare ! )
We drank water from the garden hose and NOT from a bottle ( minsan
straight from the faucet)
We shared one soft drink with four friends, from one bottle and NO ONE
actually died from this. Or contacted hepatitis.
We ate rice with tinunaw na purico ( dahil ubos na ang star margarine),
nutribuns na galing kay macoy and drank softdrinks with sugar in it, but
we weren't overweight kasi nga......
WE WERE ALWAYS OUTSIDE PLAYING!!
We would leave home in the morning and play all day, as long as we were
back when the streetlights came on. Sarap mag patintero, tumbang preso ,
habulan taguan....
No one was able to reach us all day ( di uso ang celfon , walang beepers )
. And we were O.K.
We would spend hours building our trolleys or slides out of scraps and
then ride down the street, only to find out we forgot the brakes. After
running into the bushes a few times, we learned to solve the problem.
We did not have Playstations, Nintendo's, X-boxes, no video games at all,
no 99 channels on cable, no video tape movies, no surround sound, no cell
phones, no personal computers, no Internet or Internet chat rooms.......
...WE HAD FRIENDS and we went outside and found them!
We fell out of trees, got cut, broke bones and teeth and there were no
lawsuits from these accidents. The only rubbing we get is from our friends
with the words.....masakit ba ? pero pag galit yung kalaro mo,,,,ang
sasabihin sa iyo.....beh buti nga !
We play in the dirt , wash our hands a little and ate with our
barehands...we were not afraid of getting worms in our stomachs.
We have to live with homemade guns - gawa sa kahoy, tinali ng rubberband ,
sumpit , tirador at kung ano ano pa na puedeng makasakit.....pero walang
nagrereklamo.
made up games with sticks ( syatong )and cans ( tumbang preso )and
although we were told it would happen, wala naman tayong binulag o
napatay....paminsan minsan may nabubukulan.
We r ode bikes or walked to a friend's house and knocked on the door or
rang the bell, or just yelled for them!
Mini basketball teams had tryouts and not everyone made the team. Those
who didn't had to learn to deal with disappointment. Walang sumasama ang
loob.
Ang magulang ay nandoon lang para tignan kung ayos lang ang bata....hindi
para makialam.
This generation of ours has produced some of the best risk-takers, problem
solvers and managers ever!
The past 50 years have been an explosion of innovation and new ideas.
We had freedom, failure, success and responsibility, and we learned
HOW TO
DEAL WITH IT ALL!
And YOU are one of them!
CONGRATULATIONS!
You might want to share this with others who have had the luck to grow up
as kids, before the government regulated our lives for our own good.
and while you are at it, tell it to your kids so they will know how
brave their parents were.
Kind of makes you want to run through the house with scissors, doesn't
it?!
TO ALL THE FILIPINO PEOPLE WHO WERE BORN IN THE
1950's, 60's and 70's !!
Isama ko na din yung mga 30's & 40's
First, some of us survived being born to mothers who smoked and/or drank
while they carried us. ( sioktong ang inumin)
They took aspirin, ate blue cheese dressing, fish from a can ( brand :
ligo ), and didn't get tested for diabetes.
Then after that trauma, our baby cribs were covered with bright colored
lead-based paints, pati na yung laruang kabayu-kabayuhan.
We had no childproof lids on medicine bottles, doors or cabinets and when
we rode our bikes, we had no helmets, no kneepads , sometimes wala ngang
preno yung bisikleta.
As children, we would ride in car with no seat belts or air bags -
hanggang ngayon naman, di ba ? ( jeep )
Riding in the back of a pick up on a warm day was always a special treat.
( maykaya kayo pare ! )
We drank water from the garden hose and NOT from a bottle ( minsan
straight from the faucet)
We shared one soft drink with four friends, from one bottle and NO ONE
actually died from this. Or contacted hepatitis.
We ate rice with tinunaw na purico ( dahil ubos na ang star margarine),
nutribuns na galing kay macoy and drank softdrinks with sugar in it, but
we weren't overweight kasi nga......
WE WERE ALWAYS OUTSIDE PLAYING!!
We would leave home in the morning and play all day, as long as we were
back when the streetlights came on. Sarap mag patintero, tumbang preso ,
habulan taguan....
No one was able to reach us all day ( di uso ang celfon , walang beepers )
. And we were O.K.
We would spend hours building our trolleys or slides out of scraps and
then ride down the street, only to find out we forgot the brakes. After
running into the bushes a few times, we learned to solve the problem.
We did not have Playstations, Nintendo's, X-boxes, no video games at all,
no 99 channels on cable, no video tape movies, no surround sound, no cell
phones, no personal computers, no Internet or Internet chat rooms.......
...WE HAD FRIENDS and we went outside and found them!
We fell out of trees, got cut, broke bones and teeth and there were no
lawsuits from these accidents. The only rubbing we get is from our friends
with the words.....masakit ba ? pero pag galit yung kalaro mo,,,,ang
sasabihin sa iyo.....beh buti nga !
We play in the dirt , wash our hands a little and ate with our
barehands...we were not afraid of getting worms in our stomachs.
We have to live with homemade guns - gawa sa kahoy, tinali ng rubberband ,
sumpit , tirador at kung ano ano pa na puedeng makasakit.....pero walang
nagrereklamo.
made up games with sticks ( syatong )and cans ( tumbang preso )and
although we were told it would happen, wala naman tayong binulag o
napatay....paminsan minsan may nabubukulan.
We r ode bikes or walked to a friend's house and knocked on the door or
rang the bell, or just yelled for them!
Mini basketball teams had tryouts and not everyone made the team. Those
who didn't had to learn to deal with disappointment. Walang sumasama ang
loob.
Ang magulang ay nandoon lang para tignan kung ayos lang ang bata....hindi
para makialam.
This generation of ours has produced some of the best risk-takers, problem
solvers and managers ever!
The past 50 years have been an explosion of innovation and new ideas.
We had freedom, failure, success and responsibility, and we learned
HOW TO
DEAL WITH IT ALL!
And YOU are one of them!
CONGRATULATIONS!
You might want to share this with others who have had the luck to grow up
as kids, before the government regulated our lives for our own good.
and while you are at it, tell it to your kids so they will know how
brave their parents were.
Kind of makes you want to run through the house with scissors, doesn't
it?!
Thursday, November 29, 2007
Because I'm a boy
It's impossible to understand what's going through a woman's heart.
You told me that you wanted me and now that I've given you everything, you tell me you're leaving.
You told me that it was the first time you felt this way, and said that I was special.
I believed you...and it was my happiness.
You should have told me that your feelings had faded.
I had no idea, and I continued to depend on you.
Although I say that I hate you now, I'll be missing you.
Because I'm a boy, to whom love is everything.
They say that when you give a girl all she wants she quickly gets bored.
And now I know that's the truth.
And although I tell myself, I'll never be tricked by love again.
I fall in love, and my heart is broken again.
You should have told me that your feeling had faded,
I had no idea, and i continued to depend on you,
Although I say that I hate you now, I'll be missing you
Because I'm a boy, to whom love is everythng.
They say that when you give a girl all she wants she quickly gets bored.
And now I know that's the truth.
And although I tell myself, I'll never be tricked by love again.
I fall in love, and my heart is broken again.
You should have told me that your feeling had faded,
I had no idea, and i continued to depend on you,
Although I say that I hate you now, I'll be missing you
Please don't break the hearts of boys, who'll do anything for love...
I didn't know that living this life while being loved would be so hard
You told me that you wanted me and now that I've given you everything, you tell me you're leaving.
You told me that it was the first time you felt this way, and said that I was special.
I believed you...and it was my happiness.
You should have told me that your feelings had faded.
I had no idea, and I continued to depend on you.
Although I say that I hate you now, I'll be missing you.
Because I'm a boy, to whom love is everything.
They say that when you give a girl all she wants she quickly gets bored.
And now I know that's the truth.
And although I tell myself, I'll never be tricked by love again.
I fall in love, and my heart is broken again.
You should have told me that your feeling had faded,
I had no idea, and i continued to depend on you,
Although I say that I hate you now, I'll be missing you
Because I'm a boy, to whom love is everythng.
They say that when you give a girl all she wants she quickly gets bored.
And now I know that's the truth.
And although I tell myself, I'll never be tricked by love again.
I fall in love, and my heart is broken again.
You should have told me that your feeling had faded,
I had no idea, and i continued to depend on you,
Although I say that I hate you now, I'll be missing you
Please don't break the hearts of boys, who'll do anything for love...
I didn't know that living this life while being loved would be so hard
Tuesday, November 27, 2007
best explanation
kinopya ko ito sa post ng isang kaibigan sa i-pinoy.org
share ko lang sa mga kabigan ko dito sa blogger
BEST EXPLANATION EVER!
This is one of the best explanations of why God allows pain and
suffering that I have seen:
A man went to a barbershop to have his hair cut and his beard
trimmed.
As the barber began to work, they began to have a good conversation.
They talked about so many things and various subjects.
When they eventually touched on the subject of God, the barber said:
"I don't believe that God exists."
"Why do you say that?" asked the customer. "Well, you just have to go
out in the street to realize that God doesn't exist.
Tell me, if God exists, would there be so many sick people?
Would there be abandoned children?
If God existed, there would be neither suffering nor pain.
I can't imagine a loving God who would allow all of these
things."
The customer thought for a moment, but didn't respond because he
didn't want to start an argument.
The barber finished his job and the customer left the shop.
Just after he left the barbershop, he saw a man in the street with
long, stringy, dirty hair and an untrimmed beard. He looked dirty and
unkempt.
The customer turned back and entered the barber shop again
and he said to the barber: "You know what? Barbers do not exist."
"How can you say that?" asked the surprised barber.
"I am here, and I am a barber. And I just worked on you!"
"No!" the customer exclaimed. "Barbers don't exist because
if they did, there would be no people with dirty long hair and
untrimmed beards, like that man outside."
"Ah, but barbers DO exist! That's what happens when people do not
come to me."
"Exactly!" affirmed the customer. "That's the point! God, too, DOES
exist!
That's what happens when people do not go to Him and don't look to
Him for help. That's why there's so much pain and suffering in the world."
share ko lang sa mga kabigan ko dito sa blogger
BEST EXPLANATION EVER!
This is one of the best explanations of why God allows pain and
suffering that I have seen:
A man went to a barbershop to have his hair cut and his beard
trimmed.
As the barber began to work, they began to have a good conversation.
They talked about so many things and various subjects.
When they eventually touched on the subject of God, the barber said:
"I don't believe that God exists."
"Why do you say that?" asked the customer. "Well, you just have to go
out in the street to realize that God doesn't exist.
Tell me, if God exists, would there be so many sick people?
Would there be abandoned children?
If God existed, there would be neither suffering nor pain.
I can't imagine a loving God who would allow all of these
things."
The customer thought for a moment, but didn't respond because he
didn't want to start an argument.
The barber finished his job and the customer left the shop.
Just after he left the barbershop, he saw a man in the street with
long, stringy, dirty hair and an untrimmed beard. He looked dirty and
unkempt.
The customer turned back and entered the barber shop again
and he said to the barber: "You know what? Barbers do not exist."
"How can you say that?" asked the surprised barber.
"I am here, and I am a barber. And I just worked on you!"
"No!" the customer exclaimed. "Barbers don't exist because
if they did, there would be no people with dirty long hair and
untrimmed beards, like that man outside."
"Ah, but barbers DO exist! That's what happens when people do not
come to me."
"Exactly!" affirmed the customer. "That's the point! God, too, DOES
exist!
That's what happens when people do not go to Him and don't look to
Him for help. That's why there's so much pain and suffering in the world."
Monday, November 26, 2007
Cardiomyopathy
dahil sa pinapahanap skin ng isang kaibigan...
ipopost ko ito dito para patunayang niresearch ko nga...
para sa kaalaman ng iba...
may nararamdaman ako...
mahina kasi ang puso ko...
nuon pa...
lalo na pag may mga emotional stress na nagaganap sa akin...
at sabi ng kaibigan ko...
baka mangyare daw sa akin ito...
CARDIOMYOPATHY AKA Broken Heart Syndrome...
eto ang nahanap ko sa internet tungkol sa sakit na yan...
Shocking news, such as learning of the unexpected death of a loved one, has been known to cause catastrophic events, such as a heart attack.
Now, researchers at Johns Hopkins have discovered that sudden emotional stress can also result in severe but reversible heart muscle weakness that mimics a classic heart attack. Patients with this condition, called stress cardiomyopathy but known colloquially as “broken heart” syndrome, are often misdiagnosed with a massive heart attack when, indeed, they have suffered from a days-long surge in adrenalin (epinephrine) and other stress hormones that temporarily “stun” the heart.
sabi ng kaibigan ko...
mag-ingat daw ako...
delikado ang lagay ko dahil mahina nga ang puso ko...
regards to ate joice for the info...
salamat sa concern...
ipopost ko ito dito para patunayang niresearch ko nga...
para sa kaalaman ng iba...
may nararamdaman ako...
mahina kasi ang puso ko...
nuon pa...
lalo na pag may mga emotional stress na nagaganap sa akin...
at sabi ng kaibigan ko...
baka mangyare daw sa akin ito...
CARDIOMYOPATHY AKA Broken Heart Syndrome...
eto ang nahanap ko sa internet tungkol sa sakit na yan...
Shocking news, such as learning of the unexpected death of a loved one, has been known to cause catastrophic events, such as a heart attack.
Now, researchers at Johns Hopkins have discovered that sudden emotional stress can also result in severe but reversible heart muscle weakness that mimics a classic heart attack. Patients with this condition, called stress cardiomyopathy but known colloquially as “broken heart” syndrome, are often misdiagnosed with a massive heart attack when, indeed, they have suffered from a days-long surge in adrenalin (epinephrine) and other stress hormones that temporarily “stun” the heart.
sabi ng kaibigan ko...
mag-ingat daw ako...
delikado ang lagay ko dahil mahina nga ang puso ko...
regards to ate joice for the info...
salamat sa concern...
Thursday, November 22, 2007
losing control of myself
eto ako ngaun nasa Advertising Congress...
nananahimik...
kanina pa blangko ang utak...
share ko lang sa inyu...
alam niyo ba nung isang araw...
pumutok ugat...
what I mean is...
sa tagal ng pagwalang imik ko...
sumabog ako...
lumabas ang galit...
at hulaan niyo kung kanino ako nakipag-away...
kay you-know-who-she-is
grabe...
talagang sigawan...
hindi ko rin alam kung bakit ako umabot sa ganun...
parang hindi ako yung tao na sumisigaw nun...
nanginig ako sa galit nun...
sobrang laki ng galit ko para sa maliit na bagay lang...
parang lahat ng galit ko gusto ko ng ibuhos nung mga oras na yun...
unconsciously gusto makawala ng galit sa katawan ko...
parang lahat ng galit ko gusto ko ng ilabas...
parang sa sobrang laki ng galit ko...
kayang kaya kainin ng galit ko buong mundo...
sabi ng isang kaibigan ko...
para na daw hindi tao sa laki ng galit ko sa mundo...
sabi pa niya kung Super Saiyan daw ako...
baka sinira ko na daw yung Earth...
na siguro tama siya...
tulad ngayon nakatingin lang ako sa monitor ng laptop nga isa sa aking kaibigan...
at hindi nakikinig sa congress...
parang gusto ko na namang sumabog...
kaya dito na lang muna ako
nananahimik...
kanina pa blangko ang utak...
share ko lang sa inyu...
alam niyo ba nung isang araw...
pumutok ugat...
what I mean is...
sa tagal ng pagwalang imik ko...
sumabog ako...
lumabas ang galit...
at hulaan niyo kung kanino ako nakipag-away...
kay you-know-who-she-is
grabe...
talagang sigawan...
hindi ko rin alam kung bakit ako umabot sa ganun...
parang hindi ako yung tao na sumisigaw nun...
nanginig ako sa galit nun...
sobrang laki ng galit ko para sa maliit na bagay lang...
parang lahat ng galit ko gusto ko ng ibuhos nung mga oras na yun...
unconsciously gusto makawala ng galit sa katawan ko...
parang lahat ng galit ko gusto ko ng ilabas...
parang sa sobrang laki ng galit ko...
kayang kaya kainin ng galit ko buong mundo...
sabi ng isang kaibigan ko...
para na daw hindi tao sa laki ng galit ko sa mundo...
sabi pa niya kung Super Saiyan daw ako...
baka sinira ko na daw yung Earth...
na siguro tama siya...
tulad ngayon nakatingin lang ako sa monitor ng laptop nga isa sa aking kaibigan...
at hindi nakikinig sa congress...
parang gusto ko na namang sumabog...
kaya dito na lang muna ako
Tuesday, November 13, 2007
openkore update from darkmoon
To all servers affected by Encrypted Packet Prefixes, the implementation of the algorithm is already integrated in OpenKore, just not activated. The team had agreed to schedule the activation patch on Thursday Nov 15, 2007 08:00am Philippine time.Please be reminded not to buy "working" bots before this time. Anyone selling a "working" bot is a scammer. Remember that you can always get the latest OpenKore free from the official download locations. CLICK THIS AND WAIT FOR UPDATES. Turn off your bots while the update is being prepared. Click this message for details.
Monday, November 12, 2007
onze minutos
onze minutos...
in english eleven minutes...
yan ang title ng libro ni Paulo Coelho na binabasa ko ngaun...
halos lampas na sa kalahati ang nababasa ko sa libro na toh...
at sa tingin ko...
bumabalik na ako sa dating ako...
dating ako...
nung high school pa ako...
a bit childish but mature...
pero but not completely bumalik nko...
may mga kailangan akong alisin sa sarili ko para talagang bumalik sa dating ako...
ang sobrang hilig ko sa chocolates(hindi totoong chocolates, tawagin nlng ntin na chocolates)
medyo nababawasan na nga rin ngayon ang SOBRANG HILIG ko sa chocolates(hindi chocolates ah)
back to the topic...
napakaganda talaga nitong libro na binabasa ko ngayon...
about fighting against my own demons and searching for my real self...
gusto ko na ring abutin mga pangarap ko...
abot kamay na rin eh...
tulad nung shepherd boy sa "The Alchemist"
who in search for his treasure, encounters various difficulties, and these difficulties help him to get what he wants;
pero ang hirap...
life really isn't a one sided coin...
I looked at life as a one-sided coin...
the other side I never looked at is "DESPAIR"
but if I'm going back to my former self...
and if that is what happens; I have already lost her,
I have at least gained a very happy two years of my life...
considering the world is, one happy day is almost a miracle...
buti kami two years...
iba talaga ang nagagawa ng passion for someone...
my own definition of passion according to my experiences...
Passion makes a person stop eating, sleeping, working, feeling at peace...
A lot of people are frightened because, when it appears, it demolishes all the old things it finds in its path...
No one wants their life thrown into chaos...
that is why a lot of people keep that threat under control, and are somehow capable of sustaining a house or a structure that is already rotten...
they are the engineers of the superseded...
ehem I mean we are the engineers of the superseded...
now I'm closing again myself to everyone...
tulad nung high school...
better keep my mouth shut...
rather than hurting myself or letting others know how I feel...
but I really miss her right now...
I miss her being near to me...i liked that
so near that I could smell her...i also like that
so near that I could feel her touch...i also like that too
but I realized how much I had been waiting for her...
and I didn't liked that...
but if one day if I'll be there achieved my dreams...
I want you to be by my side...
like the song
:I'll be there someday, and you will be right next to me:
so for now...
babalik nko sa dati...
mnedyo nakakapanibago pero...
ako pa rin...
in english eleven minutes...
yan ang title ng libro ni Paulo Coelho na binabasa ko ngaun...
halos lampas na sa kalahati ang nababasa ko sa libro na toh...
at sa tingin ko...
bumabalik na ako sa dating ako...
dating ako...
nung high school pa ako...
a bit childish but mature...
pero but not completely bumalik nko...
may mga kailangan akong alisin sa sarili ko para talagang bumalik sa dating ako...
ang sobrang hilig ko sa chocolates(hindi totoong chocolates, tawagin nlng ntin na chocolates)
medyo nababawasan na nga rin ngayon ang SOBRANG HILIG ko sa chocolates(hindi chocolates ah)
back to the topic...
napakaganda talaga nitong libro na binabasa ko ngayon...
about fighting against my own demons and searching for my real self...
gusto ko na ring abutin mga pangarap ko...
abot kamay na rin eh...
tulad nung shepherd boy sa "The Alchemist"
who in search for his treasure, encounters various difficulties, and these difficulties help him to get what he wants;
pero ang hirap...
life really isn't a one sided coin...
I looked at life as a one-sided coin...
the other side I never looked at is "DESPAIR"
but if I'm going back to my former self...
and if that is what happens; I have already lost her,
I have at least gained a very happy two years of my life...
considering the world is, one happy day is almost a miracle...
buti kami two years...
iba talaga ang nagagawa ng passion for someone...
my own definition of passion according to my experiences...
Passion makes a person stop eating, sleeping, working, feeling at peace...
A lot of people are frightened because, when it appears, it demolishes all the old things it finds in its path...
No one wants their life thrown into chaos...
that is why a lot of people keep that threat under control, and are somehow capable of sustaining a house or a structure that is already rotten...
they are the engineers of the superseded...
ehem I mean we are the engineers of the superseded...
now I'm closing again myself to everyone...
tulad nung high school...
better keep my mouth shut...
rather than hurting myself or letting others know how I feel...
but I really miss her right now...
I miss her being near to me...i liked that
so near that I could smell her...i also like that
so near that I could feel her touch...i also like that too
but I realized how much I had been waiting for her...
and I didn't liked that...
but if one day if I'll be there achieved my dreams...
I want you to be by my side...
like the song
:I'll be there someday, and you will be right next to me:
so for now...
babalik nko sa dati...
mnedyo nakakapanibago pero...
ako pa rin...
Friday, November 9, 2007
survival
hmmm...
last week hindi ko akalaing makakasurvive ako sa problema ko...
ayaw ko man...
ang taong tumulong sa akin...
ay yun pang kinasusuklaman ko...
yes...
tama ka...
kilala mo rin siguro siya...
si you-know-who-she-is
ang laki ng itinulong niya sa akin...
ang laki na tuloy ng utang ko sa kanya...
yung taong hindi ko inaasahang tutulong sa akin...
siya pa pala ang may malaking maitutulong sa akin...
pero hindi ibig sabihin nun...
pinapatawad ko na siya sa mga ginawa niya sa akin...
sa mga pasakit na binigay niya sa akin...
pero...
gusto ko sabihin na...
MARAMING MARAMING SALAMAT...
last week hindi ko akalaing makakasurvive ako sa problema ko...
ayaw ko man...
ang taong tumulong sa akin...
ay yun pang kinasusuklaman ko...
yes...
tama ka...
kilala mo rin siguro siya...
si you-know-who-she-is
ang laki ng itinulong niya sa akin...
ang laki na tuloy ng utang ko sa kanya...
yung taong hindi ko inaasahang tutulong sa akin...
siya pa pala ang may malaking maitutulong sa akin...
pero hindi ibig sabihin nun...
pinapatawad ko na siya sa mga ginawa niya sa akin...
sa mga pasakit na binigay niya sa akin...
pero...
gusto ko sabihin na...
MARAMING MARAMING SALAMAT...
Sunday, October 21, 2007
nothing much to say...(as always)
hmmm...
wala ako masabi...
naisipan ko lang kc mag-blog...
wala kc magawa...
sobrang nakakawalang gane ang buhay ko...
kahit saan ako magpunta...
walang kwenta...
hindi ko na pinapansin ang mga problema...
ayoko kasi maging problemado eh...
ayoko na rin mag-complain sa mga problema ko...
dahil magiging problemado rin ako nun...
pakiramdam ko...
umiiyak ako...
pero ubos na luha ko...
o baka na rin kalooban ko lang ang umiiyak...
tulad ng sabi skin nuon...
"there are tears that never reaches the eye"
ayoko na rin humingi ng tulong kung kanino...
pagiging problemado na rin kasi yun...
at baka dalhin pa ng pagsasabihan ko ang problema ko...
nakakahiya naman...
nakow!!!
nasagi ko yung AVR cable...
mukhang ayaw ako mag-post...
dito nlng muna...
wala ako masabi...
naisipan ko lang kc mag-blog...
wala kc magawa...
sobrang nakakawalang gane ang buhay ko...
kahit saan ako magpunta...
walang kwenta...
hindi ko na pinapansin ang mga problema...
ayoko kasi maging problemado eh...
ayoko na rin mag-complain sa mga problema ko...
dahil magiging problemado rin ako nun...
pakiramdam ko...
umiiyak ako...
pero ubos na luha ko...
o baka na rin kalooban ko lang ang umiiyak...
tulad ng sabi skin nuon...
"there are tears that never reaches the eye"
ayoko na rin humingi ng tulong kung kanino...
pagiging problemado na rin kasi yun...
at baka dalhin pa ng pagsasabihan ko ang problema ko...
nakakahiya naman...
nakow!!!
nasagi ko yung AVR cable...
mukhang ayaw ako mag-post...
dito nlng muna...
Quotes To Live By
A day without laughter is a wasted day
-Charlie Chaplin
A true friend stabs yu in the back
-Oscar Wilde
Never explain, your friends don't need it & your enemies won't believe you anyway
-Elbert Hubbard
If you're not curious, it's a sign that you're stupid
-Dr. Frank Crane
It's better to be hated for what you are than be loved for what you're not
-Andre Gide
-Charlie Chaplin
A true friend stabs yu in the back
-Oscar Wilde
Never explain, your friends don't need it & your enemies won't believe you anyway
-Elbert Hubbard
If you're not curious, it's a sign that you're stupid
-Dr. Frank Crane
It's better to be hated for what you are than be loved for what you're not
-Andre Gide
Friday, October 12, 2007
a child's sense of reason
kahapon...
pumunta ako sa simbahan dito sa maynila na pinupuntahan ko lagi noon...
nakita ako nung lola na lagi ko binibilhan ng sampaguita...
nagkakamustahan, kwentuhan...
kasama niya yung apo niya na may kapansanan...
claire, 11 years old yung apo niya...
bulag at may komplikasyon sa kidney...
natuwa ako nung nakilala nung bata yung boses ko...
akala ko kc hindi niya ako makikilala...
sa tuwa ko sa kanya...
hiniram ko muna siya at yung kapatid niya...
at dinala ko sila sa jollibee para kumain...
habang kumakain...
bigla akong may natanong kay claire...
"bulag ka na, tapos nagkaroon ka pa ng sakit? hindi mo ba minsan natanong sa sarili mo kung ka binigyan ng ganyan?"
Claire: "bakit po ako magrereklamo? eh mabigat na po yung dala ko eh, kapag nagreklamo pa ako lalo lang bibigat ang dala ko. hindi po ba?
nagulat ako sa binigay sakin na sagot ng batang yun...
parang wala siyang problema nung sumagot siya sa akin...
hindi ko alam kung ano ang maganda sa sinabi niya at gumaan ang pakiramdam ko...
at lalo pa akong nagulat sa kanya nung tinanong niya ako kung may problema ba...
hindi ko inaasahan sa bata na ganito ang edad na magtatanong sakin ng ganito...
parang matanda ang kausap ko...
ang sinagot ko na lang sa kanya nun ay "wala"...
natuwa talaga ako sa batang yun nung nagtanong siya kung bakit ako nanlibre eh ako yung may birthday at tapos na daw yung birthday ko...
alam pa pala niya yung birthday ko... ^-^
dahil dun sa pag-uusap namin ng batang yun...
nakatulog ulet ako ng mahimbing kagabi...
yung bang natulog ka ng wala kang problema at wala kang iniisip...
sana ganun na lang palagi...
pumunta ako sa simbahan dito sa maynila na pinupuntahan ko lagi noon...
nakita ako nung lola na lagi ko binibilhan ng sampaguita...
nagkakamustahan, kwentuhan...
kasama niya yung apo niya na may kapansanan...
claire, 11 years old yung apo niya...
bulag at may komplikasyon sa kidney...
natuwa ako nung nakilala nung bata yung boses ko...
akala ko kc hindi niya ako makikilala...
sa tuwa ko sa kanya...
hiniram ko muna siya at yung kapatid niya...
at dinala ko sila sa jollibee para kumain...
habang kumakain...
bigla akong may natanong kay claire...
"bulag ka na, tapos nagkaroon ka pa ng sakit? hindi mo ba minsan natanong sa sarili mo kung ka binigyan ng ganyan?"
Claire: "bakit po ako magrereklamo? eh mabigat na po yung dala ko eh, kapag nagreklamo pa ako lalo lang bibigat ang dala ko. hindi po ba?
nagulat ako sa binigay sakin na sagot ng batang yun...
parang wala siyang problema nung sumagot siya sa akin...
hindi ko alam kung ano ang maganda sa sinabi niya at gumaan ang pakiramdam ko...
at lalo pa akong nagulat sa kanya nung tinanong niya ako kung may problema ba...
hindi ko inaasahan sa bata na ganito ang edad na magtatanong sakin ng ganito...
parang matanda ang kausap ko...
ang sinagot ko na lang sa kanya nun ay "wala"...
natuwa talaga ako sa batang yun nung nagtanong siya kung bakit ako nanlibre eh ako yung may birthday at tapos na daw yung birthday ko...
alam pa pala niya yung birthday ko... ^-^
dahil dun sa pag-uusap namin ng batang yun...
nakatulog ulet ako ng mahimbing kagabi...
yung bang natulog ka ng wala kang problema at wala kang iniisip...
sana ganun na lang palagi...
Tuesday, October 9, 2007
kabaklaan sa txt
ishare ko lng sa inyo ung isang txt message na sinend sa akin ng isang tropa...
Makabagong Kasabihan:
"aanhin mo ang gwapo kung mas malandi pa sayo"
"walang matinong lalake...sa malanding kumpare"
"wala ng hihigit pa sa malansang isda... kungdi ang isang baklang balahura"
"sa hinaba-haba ng prosisyon...bading din pala ang iyong karelasyon"
"ang tumatakbo ng matulin...may gwapong hahabulin"
"matalino man ang bading...napeperahan pa rin"
Makabagong Kasabihan:
"aanhin mo ang gwapo kung mas malandi pa sayo"
"walang matinong lalake...sa malanding kumpare"
"wala ng hihigit pa sa malansang isda... kungdi ang isang baklang balahura"
"sa hinaba-haba ng prosisyon...bading din pala ang iyong karelasyon"
"ang tumatakbo ng matulin...may gwapong hahabulin"
"matalino man ang bading...napeperahan pa rin"
Sunday, September 30, 2007
LIVESTRONG
yan ang nakasulat sa baller band na matagal ko ng suot...
at yan din ang nakasulat sa balller band sa bigay sa akin ng isang kaibigan na naglalaro din ng basketball...
iisa lang yun...
hilig ko talaga maglaro ng basketball...
pero dahil siguro sa baller band na yun kaya nakatayo pa rin ako sa paa ko...
at pilit inaabot ang mga pangarap ko...
kaya sa mga katoto ko jan...
mga kabagang...
mga katropa...
mga kaibigan...
kapuso at kapamilya...
LIVE STRONG!!!
at yan din ang nakasulat sa balller band sa bigay sa akin ng isang kaibigan na naglalaro din ng basketball...
iisa lang yun...
hilig ko talaga maglaro ng basketball...
pero dahil siguro sa baller band na yun kaya nakatayo pa rin ako sa paa ko...
at pilit inaabot ang mga pangarap ko...
kaya sa mga katoto ko jan...
mga kabagang...
mga katropa...
mga kaibigan...
kapuso at kapamilya...
LIVE STRONG!!!
out of being a teenager
haaaaay...
twenteen na ako...
ay twenty na pala...
hindi ko matanggap na hindi na ako teenager...
eto ako...
kakasalubong lang ng birthday ko...
ang mga kainuman ko...
tinulugan ako...
antumal dba...
i was the only one left standing...
hindi ko alam kung eto ba ang hinahanap ko sa birthday ko...
hay naku...
medyo nasusuka na ako...
hindi ko alam kung dito ba ako matutulog sa bahay nila you-know-who-she-is or hindi...
remove the occassion...
parang nakipag-inuman lang ako...
nothing special...
yung bilang lang ng bumati sa akin sa celphone apat lng...
yung isa hindi pa sigurado kung birthday ko nga or hindi...
pero salamat na rin sa nakaalala...
nag-iisip tuloy ako kung kailan kaya ako magkakaroon ng "SUPER SPECIAL" na birthday...
twenteen na ako...
ay twenty na pala...
hindi ko matanggap na hindi na ako teenager...
eto ako...
kakasalubong lang ng birthday ko...
ang mga kainuman ko...
tinulugan ako...
antumal dba...
i was the only one left standing...
hindi ko alam kung eto ba ang hinahanap ko sa birthday ko...
hay naku...
medyo nasusuka na ako...
hindi ko alam kung dito ba ako matutulog sa bahay nila you-know-who-she-is or hindi...
remove the occassion...
parang nakipag-inuman lang ako...
nothing special...
yung bilang lang ng bumati sa akin sa celphone apat lng...
yung isa hindi pa sigurado kung birthday ko nga or hindi...
pero salamat na rin sa nakaalala...
nag-iisip tuloy ako kung kailan kaya ako magkakaroon ng "SUPER SPECIAL" na birthday...
Thursday, September 27, 2007
wala akong maisip na title
kanina pa ako nakaupo dito sa internet shop na ito...
halos isang oras na...
wala ako maisip na ilagay...
kaya wala rin akong maisip na title...
buti na lang naisipan kong...
kwentuhan na lang kayo...
yey naman jan!!!
3 days na akong hindi pumapasok sa work ko dito sa olongapo bilang isang dining crew sa isang store ng jollibee...
siguro dahil na rin sa katamaran ko...
hindi ko alam kung magrereport pa ako para magkaduty ulet...
may in-offer kasi yung pinsan ko na work bilang area-representative ng mobius.ph...
10k-12k per kinsenas...
parang gusto ko na rin patulan...
kumpara mo naman sa kinikita ko sa jollibee na wala pa sa kalahati ng offer sa akin...
at hindi pa ako pagod...
dahil sa offer ng pinsan ko...
every monday lang ako pupunta ng manila, every 10am lang ako dapat andun para sa meeting...
tapos tuesday-friday nasa olongapo lang ako at walang gagawin kung hindi pumunta sa mga internet shop...
ok dba???
kaso iniisip ko naman...
anung gagawin ko sa pera...
wala pa namang akong pamilya...
wala naman akong chikas jan...
hehehe...joke...
pero patulan ko na rin...
para may madukot kapag kinailangan...
kaya eto ako ngaun...
pakalat-kalat sa magsaysay drive...
walang kasama, walang mapuntahan...
malapit na ang birthday, beerday daw pala sabi ng isa...
pero problemado at walang masandalan...
pero hayaan na lang natin...
baka maging madrama pa tong post na ito...
so...
dito na muna...
malamang kapag nakalipat na ako ng work...
lagi na updated itong post na 'to...
pati tuloy subscribers ko dito tinamad na dumalaw dito sa blog ko...
halos isang oras na...
wala ako maisip na ilagay...
kaya wala rin akong maisip na title...
buti na lang naisipan kong...
kwentuhan na lang kayo...
yey naman jan!!!
3 days na akong hindi pumapasok sa work ko dito sa olongapo bilang isang dining crew sa isang store ng jollibee...
siguro dahil na rin sa katamaran ko...
hindi ko alam kung magrereport pa ako para magkaduty ulet...
may in-offer kasi yung pinsan ko na work bilang area-representative ng mobius.ph...
10k-12k per kinsenas...
parang gusto ko na rin patulan...
kumpara mo naman sa kinikita ko sa jollibee na wala pa sa kalahati ng offer sa akin...
at hindi pa ako pagod...
dahil sa offer ng pinsan ko...
every monday lang ako pupunta ng manila, every 10am lang ako dapat andun para sa meeting...
tapos tuesday-friday nasa olongapo lang ako at walang gagawin kung hindi pumunta sa mga internet shop...
ok dba???
kaso iniisip ko naman...
anung gagawin ko sa pera...
wala pa namang akong pamilya...
wala naman akong chikas jan...
hehehe...joke...
pero patulan ko na rin...
para may madukot kapag kinailangan...
kaya eto ako ngaun...
pakalat-kalat sa magsaysay drive...
walang kasama, walang mapuntahan...
malapit na ang birthday, beerday daw pala sabi ng isa...
pero problemado at walang masandalan...
pero hayaan na lang natin...
baka maging madrama pa tong post na ito...
so...
dito na muna...
malamang kapag nakalipat na ako ng work...
lagi na updated itong post na 'to...
pati tuloy subscribers ko dito tinamad na dumalaw dito sa blog ko...
Wednesday, September 26, 2007
kaarawan
malapit na birthday ko...
ang tanong dapat ba akong matuwa???
yung mga tao sa paligid ko excited na eh...
pero bakit parang sa akin normal na araw lang ang dadating...
siguro dahil hindi pa ako talaga nagkakaroon ng masayang birthday tulad ng ibang tao...
tinatanong na ako ng mga tao kung ano ang balak ko...
pero sa totoo lang wala akong balak...
ordinaryong araw lang kasi talaga para sa akin yun...
pero sasamantalahin ko na lang ang araw na yun para makasama ko sarili ko...
para kasing hindi ko na nakikilala sarili ko...
para na rin magkaroon ako ng relaxation...
kahit isang araw...
yun lang siguro ang pagkakaiba ng kaarawan ko sa ibang araw...
makakapagpahinga ako...
saka kung gustuhin ko man mag-celebrate...
sino ang gustong magcelebrate kasama ako???
yung mga taong excited sa birthday ko...
excited lng sila pero alam kong hindi rin sila dadating...
busy sa mga kanya-kanyang buhay ang mga yun...
damn...
ang tanong dapat ba akong matuwa???
yung mga tao sa paligid ko excited na eh...
pero bakit parang sa akin normal na araw lang ang dadating...
siguro dahil hindi pa ako talaga nagkakaroon ng masayang birthday tulad ng ibang tao...
tinatanong na ako ng mga tao kung ano ang balak ko...
pero sa totoo lang wala akong balak...
ordinaryong araw lang kasi talaga para sa akin yun...
pero sasamantalahin ko na lang ang araw na yun para makasama ko sarili ko...
para kasing hindi ko na nakikilala sarili ko...
para na rin magkaroon ako ng relaxation...
kahit isang araw...
yun lang siguro ang pagkakaiba ng kaarawan ko sa ibang araw...
makakapagpahinga ako...
saka kung gustuhin ko man mag-celebrate...
sino ang gustong magcelebrate kasama ako???
yung mga taong excited sa birthday ko...
excited lng sila pero alam kong hindi rin sila dadating...
busy sa mga kanya-kanyang buhay ang mga yun...
damn...
Wednesday, September 12, 2007
the only people that you need in your life are the ones who prove that they need you in theirs
If you really love a person,
you are willing to take all the risks,
the risks of sacrificing,
the risk of pain and the risk of being hurt
even if the one you love don't give back the love gave,
at least you experienced the feeling of loving someone
without expecting something in return.
some people say it is foolish,
but that is the true meaning of love,
Sacrificing, yet still loving
the sad fact is not the discovery that my princess is committed to someone else,
what's truly pathethic is how i try to snatchthe prince's role for myself,
when in reality,
I'm just the ogre who gets in the way
you are willing to take all the risks,
the risks of sacrificing,
the risk of pain and the risk of being hurt
even if the one you love don't give back the love gave,
at least you experienced the feeling of loving someone
without expecting something in return.
some people say it is foolish,
but that is the true meaning of love,
Sacrificing, yet still loving
the sad fact is not the discovery that my princess is committed to someone else,
what's truly pathethic is how i try to snatchthe prince's role for myself,
when in reality,
I'm just the ogre who gets in the way
Monday, August 6, 2007
I'm done for...
no place to go...
I'm all alone...
kahapon wala talaga ako paglagyan...
hindi ko alam kung saan pupunta...
hindi ko alam kung saan lulugar...
may usapan kami ni you-know-who na dadalaw ako sa bahay nila...
kaso sa kasamaang palad...
wala siya(may usapan kami kaso wala siya)
hindi ko na sasabihin kung bakit wala siya...
kaya nung pagdating ko sa bahay nila at wala siya...
umalis na lang ako at naghanap ng lugar na mapupuntahan...
pumunta ako sa comedy bar na lagi ko pinupuntahan kapag gusto ko magsaya or para mawala lungkot ko...
kaso kagabi...
iba...
hindi ko nagawang tumawa...
hindi nila ako napatawa...
hindi ko alam kung korny na ba sila or wala lang talaga...
parang umupo lang ako at uminom ng hindi ko mabilang na bote ng beer...
kaya naisipan kong umalis at pumunta sa dagat...
pumunta ako sa resort ng tropa ko...
siyempre para libre na ako sa entrance...
kaso kamalas-malasan...
wala siya at hindi ako kilala ng guard nila kaya obligado ako magbayad ng entrance fee para pumasok...
kaya ayun ako...
nakaupo malapit sa dagat...
nakatunganga at pinapanuod ang gulong ng alon...
nagpapalipas ng oras...
at ako ay minalas ulet...
umulan...
malakas na ulan...
naisip ko...
ang malas talaga ng buhay ko...
wala ng tropa...
hindi pa nakisama ang panahon...
I'm done for...
I'm all alone...
kahapon wala talaga ako paglagyan...
hindi ko alam kung saan pupunta...
hindi ko alam kung saan lulugar...
may usapan kami ni you-know-who na dadalaw ako sa bahay nila...
kaso sa kasamaang palad...
wala siya(may usapan kami kaso wala siya)
hindi ko na sasabihin kung bakit wala siya...
kaya nung pagdating ko sa bahay nila at wala siya...
umalis na lang ako at naghanap ng lugar na mapupuntahan...
pumunta ako sa comedy bar na lagi ko pinupuntahan kapag gusto ko magsaya or para mawala lungkot ko...
kaso kagabi...
iba...
hindi ko nagawang tumawa...
hindi nila ako napatawa...
hindi ko alam kung korny na ba sila or wala lang talaga...
parang umupo lang ako at uminom ng hindi ko mabilang na bote ng beer...
kaya naisipan kong umalis at pumunta sa dagat...
pumunta ako sa resort ng tropa ko...
siyempre para libre na ako sa entrance...
kaso kamalas-malasan...
wala siya at hindi ako kilala ng guard nila kaya obligado ako magbayad ng entrance fee para pumasok...
kaya ayun ako...
nakaupo malapit sa dagat...
nakatunganga at pinapanuod ang gulong ng alon...
nagpapalipas ng oras...
at ako ay minalas ulet...
umulan...
malakas na ulan...
naisip ko...
ang malas talaga ng buhay ko...
wala ng tropa...
hindi pa nakisama ang panahon...
I'm done for...
Thursday, August 2, 2007
wala ako paglagyan
sa mga huling araw hiindi ko na talga alam kung saan ako lulugar...
san man ako mapunta...
akala ko madami akong kaibigan...
madami lang pala akong "kakilala"...
etong mga huling araw gumawa ako ng "observation" sa mga tao sa paligid ko...
sa mga kaibigan dito at doon...
sa mga katrabaho ko dati...
sa mga katrabaho ko noon...
sa dating nagmamahal...
worse sa pamilya ko...
kaya nasabi ko na ganun nga...
una sa mga kaibigan ko...
hindi ko na alam kung nasaan na sila...
nung huling day-off ko...
hinanap ko sila...
tinext ko kung nasaan sila...
walang nagreply...
ayaw na ata nila ako makasama...
lahat ata tinext ko...
khit isa wala...
sa mga katrabaho ko dati...
nasa malayo sila...
malabo na magkasama-sama kami ulet...
sa mga katrabaho ko naman ngayon...
parang pakiramdam ko...
nahihgirapan ako mag-adjust...
onti lang ang masasabi ko sigurong malapit sa akin...
pero hindi ako sigurado kung totoo nga sila...
sa dating nagmamahal...
sinusubukan kong makasama siya minsan...
siya ang huling tinitext ko...
kapag wala na talaga akong makasama...
pero eto wala din...
kasama ko nga...
pero parang hindi...
balewala lang ako...
hindi ako pinapansin...
ayaw ko na sanang makipagkita sa kanya...
dahil balewala nga lang ako...
pero wala na akong no choice...
eto ang malupit...
sa pamilya ko...
parang hindi na ako miyembro ng pamilya namin...
isa sa mga na-obserbahan ko...
kumakain kami...
pina-abot ko ang tubig...
pero wala ring pumansin sa akin...
sa sama ng loob ko...
hindi ko na lang tinapos ang kinakain ko...
tumayo na lang ako sa mesa...
pero pagtayo ko pinansin din ako...
tinanong ako...
sabi...
hindi mo na ba uubusin toh???pakain ko na lang sa aso???
damn!!!
buti ba yung aso...
wala na talaga akong paglagyan...
hindi ko alam kung saan ako lulugar...
bigyan ninyo naman ako ng direction kung saan ako pupunta...
yung may paglalagyan ako...
san man ako mapunta...
akala ko madami akong kaibigan...
madami lang pala akong "kakilala"...
etong mga huling araw gumawa ako ng "observation" sa mga tao sa paligid ko...
sa mga kaibigan dito at doon...
sa mga katrabaho ko dati...
sa mga katrabaho ko noon...
sa dating nagmamahal...
worse sa pamilya ko...
kaya nasabi ko na ganun nga...
una sa mga kaibigan ko...
hindi ko na alam kung nasaan na sila...
nung huling day-off ko...
hinanap ko sila...
tinext ko kung nasaan sila...
walang nagreply...
ayaw na ata nila ako makasama...
lahat ata tinext ko...
khit isa wala...
sa mga katrabaho ko dati...
nasa malayo sila...
malabo na magkasama-sama kami ulet...
sa mga katrabaho ko naman ngayon...
parang pakiramdam ko...
nahihgirapan ako mag-adjust...
onti lang ang masasabi ko sigurong malapit sa akin...
pero hindi ako sigurado kung totoo nga sila...
sa dating nagmamahal...
sinusubukan kong makasama siya minsan...
siya ang huling tinitext ko...
kapag wala na talaga akong makasama...
pero eto wala din...
kasama ko nga...
pero parang hindi...
balewala lang ako...
hindi ako pinapansin...
ayaw ko na sanang makipagkita sa kanya...
dahil balewala nga lang ako...
pero wala na akong no choice...
eto ang malupit...
sa pamilya ko...
parang hindi na ako miyembro ng pamilya namin...
isa sa mga na-obserbahan ko...
kumakain kami...
pina-abot ko ang tubig...
pero wala ring pumansin sa akin...
sa sama ng loob ko...
hindi ko na lang tinapos ang kinakain ko...
tumayo na lang ako sa mesa...
pero pagtayo ko pinansin din ako...
tinanong ako...
sabi...
hindi mo na ba uubusin toh???pakain ko na lang sa aso???
damn!!!
buti ba yung aso...
wala na talaga akong paglagyan...
hindi ko alam kung saan ako lulugar...
bigyan ninyo naman ako ng direction kung saan ako pupunta...
yung may paglalagyan ako...
Thursday, July 26, 2007
usap telepono
ikwento ko lng ang isang phone call ko nung isang araw habang nka-break ako sa work ko sa isang fastfood chain na hindi ko na sasabihin ang pangalan...
kaya ko ipapaalam sa inyu ang phone call n ito...
kc hindi ako nkakain at nkapagpahinga nung break ko...
at paa na rin matulungan ko siya sa problema niya...
eto na ang pinakahihintay nyo...
nsa crew room ako ng nag-ring ang celfone ko...
nkita ko sa phone # sa manila ang tumatawag...
sinagot ko...
js0n:hello? sino toh?
mitch:hoy gago si mitch toh! kamusta?
js0n:aus lng..kaw? bkit k napatawag?
mitch:wla lng. gs2 ko lng eh.
js0n:so ano na lagay jan? ano na nangyayare jan?
micth:wla. ganun p rin.
js0n:hulaan ko may gusto ka sabihin noh?
mitch:gago! wla.
js0n:meron.hehehe
mitch:si mig eh.
js0n:ano d m p rin ba nasabi? wla nman mwawala sau pag sinabi mo eh.
mitch:eh kc nman eh
js0n:gusto mo ako magsabi?
mitch:papatayin kita!
js0n:oh ano pala.
mitch:ntatakot ako eh. bka kc matulad ako sa inyo nung ex mo.
js0n:ah yun ba? kung sabagay may point ka.
mitch:ska baka mangyare ulet ung nangyare skin nun. lam m un dba??
js0n:may point ka ulet. pero hayaan mo lng b na masayang yan?
mitch:cguro
js0n:eh sira ka pala eh.
mitch:ang hirap kaya! bkit ikaw!
js0n:anung ako?!
mitch:wala. tanong ko bkit mahal mo p rin siya?
js0n:wag mo na itanong? lam mo nman dba?
mitch:ui nbsa mo ba ung nsa Cbox mo. sbi niya wag m daw pagckckan sarili mo sa taong ayaw na sau? sumthin like dat. ntawa nlng ako. eh d k nman nmin pinagsisiksikan sa kanya. wla kami paki dun kung ayaw na niya sau.
js0n:hayaan mo na? (Hoy js0n hindi ka pa ba kukuha ng meal mo! - kawork ko)
mitch:kaya nga hinayaan ko nalang. hirap kausap nun. hindi pala kami naintindihan. ang punto lng nman nmin. ay ayusin niya. sinira na nga niya relasyon nyung dalawa nun dagdag mo pa na sinira niya rin pagkakaibigan niyo.
js0n:wla nkong mgagawa dun.
mitch:tama ka. hindi ka nagkulang. hindi lang siya nakuntento.
js0n:tama na. anu sasabihin mo b kay mig? or ako magsasabi.
mitch:wag yaan mo ako magsabi. bwelo lng ako.
js0n:bilisan mo. tangina nagugutom nko. hanggang 1am pko d2 sa work ko. tpos pasok pko ulet ng umaga d2.
mitch:cge na nga. tawagan nlng kita ulet next time. magreply k nman kc!
js0n:nagloloko p ung phone ko na globe eh. sbihin m n rin pla kay nico. bumili na siya ng phone niya. kukunin ko na phone ko sa kanya. pa-swap ko eh
mitch:cge.
js0n:pero mahal mo na ba talaga si mig?
mitch:Oo
js0n:yun nman pla eh. sasabihin mo lng sa kanya. yun lng gagawin mo pra sa sarili mo.
mitch:oo na duwag nko. bwelo lng nga ako. pano cge na. babush nah!
js0n:cge ingat kau jan. dalaw nlng ako minsan jan.
ntapos na ang phone call...
ngaun miggy...
kpag nbsa mo toh...
bwahahaha!!!
pti n rin kaw mitch!!!
bhala n kau...
tinulungan ko na kaung dalawa...
pra kay mitch...
MAHAL KA RIN NI MIGGY...
mga engot!!!
puro kau pkiramdaman!!!
kaya ko ipapaalam sa inyu ang phone call n ito...
kc hindi ako nkakain at nkapagpahinga nung break ko...
at paa na rin matulungan ko siya sa problema niya...
eto na ang pinakahihintay nyo...
nsa crew room ako ng nag-ring ang celfone ko...
nkita ko sa phone # sa manila ang tumatawag...
sinagot ko...
js0n:hello? sino toh?
mitch:hoy gago si mitch toh! kamusta?
js0n:aus lng..kaw? bkit k napatawag?
mitch:wla lng. gs2 ko lng eh.
js0n:so ano na lagay jan? ano na nangyayare jan?
micth:wla. ganun p rin.
js0n:hulaan ko may gusto ka sabihin noh?
mitch:gago! wla.
js0n:meron.hehehe
mitch:si mig eh.
js0n:ano d m p rin ba nasabi? wla nman mwawala sau pag sinabi mo eh.
mitch:eh kc nman eh
js0n:gusto mo ako magsabi?
mitch:papatayin kita!
js0n:oh ano pala.
mitch:ntatakot ako eh. bka kc matulad ako sa inyo nung ex mo.
js0n:ah yun ba? kung sabagay may point ka.
mitch:ska baka mangyare ulet ung nangyare skin nun. lam m un dba??
js0n:may point ka ulet. pero hayaan mo lng b na masayang yan?
mitch:cguro
js0n:eh sira ka pala eh.
mitch:ang hirap kaya! bkit ikaw!
js0n:anung ako?!
mitch:wala. tanong ko bkit mahal mo p rin siya?
js0n:wag mo na itanong? lam mo nman dba?
mitch:ui nbsa mo ba ung nsa Cbox mo. sbi niya wag m daw pagckckan sarili mo sa taong ayaw na sau? sumthin like dat. ntawa nlng ako. eh d k nman nmin pinagsisiksikan sa kanya. wla kami paki dun kung ayaw na niya sau.
js0n:hayaan mo na? (Hoy js0n hindi ka pa ba kukuha ng meal mo! - kawork ko)
mitch:kaya nga hinayaan ko nalang. hirap kausap nun. hindi pala kami naintindihan. ang punto lng nman nmin. ay ayusin niya. sinira na nga niya relasyon nyung dalawa nun dagdag mo pa na sinira niya rin pagkakaibigan niyo.
js0n:wla nkong mgagawa dun.
mitch:tama ka. hindi ka nagkulang. hindi lang siya nakuntento.
js0n:tama na. anu sasabihin mo b kay mig? or ako magsasabi.
mitch:wag yaan mo ako magsabi. bwelo lng ako.
js0n:bilisan mo. tangina nagugutom nko. hanggang 1am pko d2 sa work ko. tpos pasok pko ulet ng umaga d2.
mitch:cge na nga. tawagan nlng kita ulet next time. magreply k nman kc!
js0n:nagloloko p ung phone ko na globe eh. sbihin m n rin pla kay nico. bumili na siya ng phone niya. kukunin ko na phone ko sa kanya. pa-swap ko eh
mitch:cge.
js0n:pero mahal mo na ba talaga si mig?
mitch:Oo
js0n:yun nman pla eh. sasabihin mo lng sa kanya. yun lng gagawin mo pra sa sarili mo.
mitch:oo na duwag nko. bwelo lng nga ako. pano cge na. babush nah!
js0n:cge ingat kau jan. dalaw nlng ako minsan jan.
ntapos na ang phone call...
ngaun miggy...
kpag nbsa mo toh...
bwahahaha!!!
pti n rin kaw mitch!!!
bhala n kau...
tinulungan ko na kaung dalawa...
pra kay mitch...
MAHAL KA RIN NI MIGGY...
mga engot!!!
puro kau pkiramdaman!!!
Sunday, July 15, 2007
buhay yan!!!
find a person who wants to kiss your lips everyday...
who lifts you when your jealous...
who patiently keeps silent when your mad...
who fixes your hair just to see your face...
the one who wants to have lunch with you w/ his/her family...
the one who shares his/her drinks with you...
who squeezes your hand together when you squeeze his/her...
the one who'll want to cut 1 day of work just to have a date with you...
find someone who plans and imagines his/her future with you 5 years from now...
and when you find him/her don't let go...
mga tol ewan ko lng kng 22o yan nbasa nyu ah...
skin kc gnyan na ganyan iniwan pko eh...
who lifts you when your jealous...
who patiently keeps silent when your mad...
who fixes your hair just to see your face...
the one who wants to have lunch with you w/ his/her family...
the one who shares his/her drinks with you...
who squeezes your hand together when you squeeze his/her...
the one who'll want to cut 1 day of work just to have a date with you...
find someone who plans and imagines his/her future with you 5 years from now...
and when you find him/her don't let go...
mga tol ewan ko lng kng 22o yan nbasa nyu ah...
skin kc gnyan na ganyan iniwan pko eh...
Monday, July 9, 2007
Madilim
sa olongapo at manila...
kpag gabi at tumingin ka sa langit...
hindi ito madilim...
maliwanag...
kaya ang akala ko...
ganito na talaga ang kulay ng langit sa gabi...
mali pala ako...
kagabi pumunta ako sa isang parte sa zambales dahil sinamahan ko si you-know-who...
gabi n un nung papnta kmi sa sakayan ng bus pabalik ng Olongapo...
napansin ko nung nglalakad kami...
kulay itim p rin pla and langit kapag gabi...
pero pagbalik ng Olongapo...
mas madilim pa sa gabi ang nangyari skin...
may natanggap na balita...
kailangan daw bago siya umabot sa age na 21...
mkaalis n xa ng Pilipinas...
at mag-21 xa in less than a year...
nung sinabi niya sa akin yun...
bumilis takbo ng isip ko...
turning 21 in less than a year-no more time...
hindi pwede madelay pag-alis niya-pero pwede mapaaga
naiyak ako dahil naisip ko...
etong mga huling buwan na andito pa siya bago ang alis niya...
hindi ko na masusulit ang mga natitirang panahon na andito pa siya...
balewala na lang kasi ako sa kanya...
gusto ko sana makasama siya hanggang sa bago siya umalis...
pero parang makasarili naman ako...
at kung may pagbibigyan siya ng huling panahon...
hindi ako yun...
malabo maging ako...
nakayuko na lang ako sa harapan niya pagkatapos niya sabihin yun...
umiiyak...
samantalang sa kanya parang wala lang...
pinagtatawanan pa niya ako habang umiiyak...
NASAMPAL ko siya...
kahit ayaw ko...
para tumigil siya...
pero hindi ko nagawa yun dahil sa ginagawa niya akong katawa-tawa...
nagawa ko yun dahil sa sakit...
dahil sa hirap...
ang gusto sabhin ng sampal na yun...
mahalin mo naman ako ulit pakiusap...
dahil nawala ka na minsan sa akin...
ayaw ko ng malayo ka pa...
pero nagalit siya...
kaya umuwi na ako...
ayaw ko ng makipagtalo...
nung lumabas ako ng compound nila...
lumingon ako...
baka makita ko pa siya...
nasa isip ko...
eto na huli kong paglingon ko sa bahay nila...
ugali ko na kasi ang lumingon kapag may kasama akong naglalakad at naiiwan siya dahil sa bilis ng lakad ko...
lumilingon ako para sabhin sa kasabay ko maglakad ng hinihintay kita...
pero wala rin siguro...
at sa kasamaang palad...
and sama ng kanta sa jeep na sinakyan ko...
all i want is to hold you forever...
biglang tumugtog pagkasakay ko...
napilitan akong bumaba ng jeep sa gitna ng biyahe...
dahil hindi ko mapipigilan na umiyak ulit nun...
at ayaw ko dahil sa harap pa ng maraming tao...
pagkauwi ko...
walang dalawang isip na kinuha ko mga gamit ko na naka-ayos na...
dahil papunta ako ng manila...
nagpaalam ako sa mama ko...
hindi na ako nakatulog kahit sa biyahe papunta dito sa manila...
gustuhin ko man matulog at kumain hindi ko magawa...
kaya ngayon andito ako sa Conference Meeting namin para sa isang Commercial Ad na gagawin namin...
patay ang utak ko...
blangko...
walang kain...
walang tulog...
kasalukuyan na lunch break namin ngayon kaya nagawa ko gumawa ng ganito...
at ngayon naisip-isip ko...
isasarado ko na lahat ng emosyon ko sa lahat ng tao...
hindi na akong makikitang masaya o malungkot...
makikita nila akong nakangiti pero maskara lang yun...
eto na rin siguro ang magiging huling post ko dito...
matatagalan ako bago mag-post ulit...
dahil tulad nga ng sinabi ko hindi niyo na malalaman ang nararamdaman ko...
gagawin ko 'to para maiwasan ko masaktan at masaktan pa lalo...
kpag gabi at tumingin ka sa langit...
hindi ito madilim...
maliwanag...
kaya ang akala ko...
ganito na talaga ang kulay ng langit sa gabi...
mali pala ako...
kagabi pumunta ako sa isang parte sa zambales dahil sinamahan ko si you-know-who...
gabi n un nung papnta kmi sa sakayan ng bus pabalik ng Olongapo...
napansin ko nung nglalakad kami...
kulay itim p rin pla and langit kapag gabi...
pero pagbalik ng Olongapo...
mas madilim pa sa gabi ang nangyari skin...
may natanggap na balita...
kailangan daw bago siya umabot sa age na 21...
mkaalis n xa ng Pilipinas...
at mag-21 xa in less than a year...
nung sinabi niya sa akin yun...
bumilis takbo ng isip ko...
turning 21 in less than a year-no more time...
hindi pwede madelay pag-alis niya-pero pwede mapaaga
naiyak ako dahil naisip ko...
etong mga huling buwan na andito pa siya bago ang alis niya...
hindi ko na masusulit ang mga natitirang panahon na andito pa siya...
balewala na lang kasi ako sa kanya...
gusto ko sana makasama siya hanggang sa bago siya umalis...
pero parang makasarili naman ako...
at kung may pagbibigyan siya ng huling panahon...
hindi ako yun...
malabo maging ako...
nakayuko na lang ako sa harapan niya pagkatapos niya sabihin yun...
umiiyak...
samantalang sa kanya parang wala lang...
pinagtatawanan pa niya ako habang umiiyak...
NASAMPAL ko siya...
kahit ayaw ko...
para tumigil siya...
pero hindi ko nagawa yun dahil sa ginagawa niya akong katawa-tawa...
nagawa ko yun dahil sa sakit...
dahil sa hirap...
ang gusto sabhin ng sampal na yun...
mahalin mo naman ako ulit pakiusap...
dahil nawala ka na minsan sa akin...
ayaw ko ng malayo ka pa...
pero nagalit siya...
kaya umuwi na ako...
ayaw ko ng makipagtalo...
nung lumabas ako ng compound nila...
lumingon ako...
baka makita ko pa siya...
nasa isip ko...
eto na huli kong paglingon ko sa bahay nila...
ugali ko na kasi ang lumingon kapag may kasama akong naglalakad at naiiwan siya dahil sa bilis ng lakad ko...
lumilingon ako para sabhin sa kasabay ko maglakad ng hinihintay kita...
pero wala rin siguro...
at sa kasamaang palad...
and sama ng kanta sa jeep na sinakyan ko...
all i want is to hold you forever...
biglang tumugtog pagkasakay ko...
napilitan akong bumaba ng jeep sa gitna ng biyahe...
dahil hindi ko mapipigilan na umiyak ulit nun...
at ayaw ko dahil sa harap pa ng maraming tao...
pagkauwi ko...
walang dalawang isip na kinuha ko mga gamit ko na naka-ayos na...
dahil papunta ako ng manila...
nagpaalam ako sa mama ko...
hindi na ako nakatulog kahit sa biyahe papunta dito sa manila...
gustuhin ko man matulog at kumain hindi ko magawa...
kaya ngayon andito ako sa Conference Meeting namin para sa isang Commercial Ad na gagawin namin...
patay ang utak ko...
blangko...
walang kain...
walang tulog...
kasalukuyan na lunch break namin ngayon kaya nagawa ko gumawa ng ganito...
at ngayon naisip-isip ko...
isasarado ko na lahat ng emosyon ko sa lahat ng tao...
hindi na akong makikitang masaya o malungkot...
makikita nila akong nakangiti pero maskara lang yun...
eto na rin siguro ang magiging huling post ko dito...
matatagalan ako bago mag-post ulit...
dahil tulad nga ng sinabi ko hindi niyo na malalaman ang nararamdaman ko...
gagawin ko 'to para maiwasan ko masaktan at masaktan pa lalo...
Saturday, July 7, 2007
holiding on in vain
The continuation of a dream
Certainly it's to make me smile...
Even when people get hurt...
I walk on...
I'm going down a road that I believe in
So on this journey...
I know that An unchanging love Is going to be next to me
On this road that continues on for a long ways I'm going to boldly walk on,
with all my might...
how I wish that if you smile
For everyone throughout the world to be happy I wish...
Say hello to what's waiting
Cross road...
It's tough to look back on it...
bitter...
It's like this world is in monochrome...
but From that time that I started walking It's been changing...
before I know it A picture from the past is once again In my color...
That alone...
I wish, that if you smile For everyone throughout the world to be happy I wish...
Say hello to what's waiting...
Certainly it's to make me smile...
Even when people get hurt...
I walk on...
I'm going down a road that I believe in
So on this journey...
I know that An unchanging love Is going to be next to me
On this road that continues on for a long ways I'm going to boldly walk on,
with all my might...
how I wish that if you smile
For everyone throughout the world to be happy I wish...
Say hello to what's waiting
Cross road...
It's tough to look back on it...
bitter...
It's like this world is in monochrome...
but From that time that I started walking It's been changing...
before I know it A picture from the past is once again In my color...
That alone...
I wish, that if you smile For everyone throughout the world to be happy I wish...
Say hello to what's waiting...
ako daw hero nya(nuon)
sus...
npadaan ako sa myspace profile ni you-know-who...
guess wat i saw...
nkita ko ung heroes section nya...
nkita ko kung cnu hero nya...
"ME and MY SELF... of course.... GOD... n JAYSON MANGLICMOT... that was before... jayson... but now??? i dont think so..."
yan ang exact words na naka-post dun...
sakit ah!!!
pero...
ang kapal...
d2 plng...
nkita ko na kng gaano kakapal ang mukha nya...
wasn't she thinking when she posted that???
hindi ba nya alam na kaya ako lumalayo dahil sa kanya...
kung sabagay...
kung ikaw ba naman ang may utak katulad ng sa kanya...
baka ganun din ang gawin mo...
pero nuong may mga problema ka sa pamilya mo...
p*tang ina!!!
kanino mo nilabas mga sama ng loob mo!!!
nung hindi mo na kaya lahat...
kanino ka nagsusumbong!!!
tapos ngayon papnta siya dito sa bahay namin dahil ipapagawa niya ang laptop nila???
hindi ako superhero ngayon para pagbigyan siya...
ibabato ko silang dalawa ng laptop niya palabas ng bahay namin!!!
sobrang kapal na niya talaga...
hindi na daw niya ako hero...
pero ngayon ano???
kelangan niya ang tulong ng tulad ko...
kapag ako talaga nabwisit...
baka gamitin ko ang pagiging shinigami ko sa kanya...
at mapatay ko siya sa pamamagitan ng pagtanggal ko ng kaluluwa niya sa katawan niya ang putulin ang ugnayan nito sa mundo ng tao...
sh*t...
anu ba ang sinabi...
hahaha...
sorry i was just goofing around...
so...
hintayin kung ano ang mangyayare...
padating na siya...
npadaan ako sa myspace profile ni you-know-who...
guess wat i saw...
nkita ko ung heroes section nya...
nkita ko kung cnu hero nya...
"ME and MY SELF... of course.... GOD... n JAYSON MANGLICMOT... that was before... jayson... but now??? i dont think so..."
yan ang exact words na naka-post dun...
sakit ah!!!
pero...
ang kapal...
d2 plng...
nkita ko na kng gaano kakapal ang mukha nya...
wasn't she thinking when she posted that???
hindi ba nya alam na kaya ako lumalayo dahil sa kanya...
kung sabagay...
kung ikaw ba naman ang may utak katulad ng sa kanya...
baka ganun din ang gawin mo...
pero nuong may mga problema ka sa pamilya mo...
p*tang ina!!!
kanino mo nilabas mga sama ng loob mo!!!
nung hindi mo na kaya lahat...
kanino ka nagsusumbong!!!
tapos ngayon papnta siya dito sa bahay namin dahil ipapagawa niya ang laptop nila???
hindi ako superhero ngayon para pagbigyan siya...
ibabato ko silang dalawa ng laptop niya palabas ng bahay namin!!!
sobrang kapal na niya talaga...
hindi na daw niya ako hero...
pero ngayon ano???
kelangan niya ang tulong ng tulad ko...
kapag ako talaga nabwisit...
baka gamitin ko ang pagiging shinigami ko sa kanya...
at mapatay ko siya sa pamamagitan ng pagtanggal ko ng kaluluwa niya sa katawan niya ang putulin ang ugnayan nito sa mundo ng tao...
sh*t...
anu ba ang sinabi...
hahaha...
sorry i was just goofing around...
so...
hintayin kung ano ang mangyayare...
padating na siya...
Tuesday, July 3, 2007
bad luck
ang haba ng araw ko...
sa huling 48 hrs. na lumipas sa buhay ko...
parang dalawang taon ang dumman sa akin...
kahapon nag-ayos ng mga papeles ko...
nakuha ko rin naman agad yung mga inaayos ko...
pero sa kamalas-malasang pangyayari...
nawala ang envelope ko na pinag-lalagyan ko ng mga papeles...
kasamang nawala ang
high school diploma(Original)
Certificate of Live Birth(Original din)
SSS E-1 form(Original din)
Police Clearnace(Original din)
pansin ko puro mga Original ang nawala ko...
kanina...
pumunta ulet ako sa kuhaan ng Police Clearance...
sakto!!!
andun ung tropa kong nagtatrabaho dun...
nakalusot agad...
nkuha ko agad Police Clearance ko na bago...
punta naman ako ng SSS...
30 mins lng...
naverify ko agad SSS number ko...
ok na...
pagod at pamasahe lng ang nawawala sa akin...
bumalik ako sa eskwelahan ko nung High School...
iba na pala yung lugar ng Principal's Office at High School Registrar...
yung room ko nung 2nd year...
yun na pala yung Principal's Office...
bwisit kasi yung mga guard...
ayaw akong papasukin nung una...
at ayaw ituro kung san yung Principal's Office na bago...
pero dati nung High School pa lang ako...
takot na takot ako pumasok sa Principal's Office...
dahil isa sa mga dahilan ko ng pagpasok nun sa Office ng Principal eh may atraso ako...
pero kanina...
iba yung naging pagtanggap nila sa akin...
parang natuwa sila na nakita nila ulit ako...
hindi ko nga lang nakita yung adviser ko nung 4th year...
siguro may klase siya...
pero yung masungit namin na registrar nuon...
sir na ang tawag sa akin...
wow!!!
bumaliktad na ata ang mundo...
pero ok na yun...
kaysa naman sinungit-sungitan ako nun...
ganun pala yun...
kapag hindi na sila ang mas mataas sa'yo...
parang pantay-pantay na lang...
paglabas ko pa ng Office nun...
nag-ring yung bell...
ibang pakiramdam naramdaman ko...
dati kapag naririnig ko yun...
tatakbo na ako pabalik sa Class Room...
o kaya ay gigising na ako nun(lagi kasi ako tulog sa Class Room)...
time na ibig sabhin nun at padating na ang teacher namin...
ngayon hindi ko pinansin...
yung dating mundo ng high school na ginagalawan ko...
ngayon parang iba na...
parang hindi ko na mundo(hindi na nga pala)...
parang ang sarap maging high school ulit...
ang dami kong naalala...
sana hindi na natapos ang buhay high school namin...
sa huling 48 hrs. na lumipas sa buhay ko...
parang dalawang taon ang dumman sa akin...
kahapon nag-ayos ng mga papeles ko...
nakuha ko rin naman agad yung mga inaayos ko...
pero sa kamalas-malasang pangyayari...
nawala ang envelope ko na pinag-lalagyan ko ng mga papeles...
kasamang nawala ang
high school diploma(Original)
Certificate of Live Birth(Original din)
SSS E-1 form(Original din)
Police Clearnace(Original din)
pansin ko puro mga Original ang nawala ko...
kanina...
pumunta ulet ako sa kuhaan ng Police Clearance...
sakto!!!
andun ung tropa kong nagtatrabaho dun...
nakalusot agad...
nkuha ko agad Police Clearance ko na bago...
punta naman ako ng SSS...
30 mins lng...
naverify ko agad SSS number ko...
ok na...
pagod at pamasahe lng ang nawawala sa akin...
bumalik ako sa eskwelahan ko nung High School...
iba na pala yung lugar ng Principal's Office at High School Registrar...
yung room ko nung 2nd year...
yun na pala yung Principal's Office...
bwisit kasi yung mga guard...
ayaw akong papasukin nung una...
at ayaw ituro kung san yung Principal's Office na bago...
pero dati nung High School pa lang ako...
takot na takot ako pumasok sa Principal's Office...
dahil isa sa mga dahilan ko ng pagpasok nun sa Office ng Principal eh may atraso ako...
pero kanina...
iba yung naging pagtanggap nila sa akin...
parang natuwa sila na nakita nila ulit ako...
hindi ko nga lang nakita yung adviser ko nung 4th year...
siguro may klase siya...
pero yung masungit namin na registrar nuon...
sir na ang tawag sa akin...
wow!!!
bumaliktad na ata ang mundo...
pero ok na yun...
kaysa naman sinungit-sungitan ako nun...
ganun pala yun...
kapag hindi na sila ang mas mataas sa'yo...
parang pantay-pantay na lang...
paglabas ko pa ng Office nun...
nag-ring yung bell...
ibang pakiramdam naramdaman ko...
dati kapag naririnig ko yun...
tatakbo na ako pabalik sa Class Room...
o kaya ay gigising na ako nun(lagi kasi ako tulog sa Class Room)...
time na ibig sabhin nun at padating na ang teacher namin...
ngayon hindi ko pinansin...
yung dating mundo ng high school na ginagalawan ko...
ngayon parang iba na...
parang hindi ko na mundo(hindi na nga pala)...
parang ang sarap maging high school ulit...
ang dami kong naalala...
sana hindi na natapos ang buhay high school namin...
Saturday, June 30, 2007
mga pagsisisi
damn!!!
kng sa writer ata ngkaroon...
nagkaroon n ata ako ng writer's block...
wlang lumalabas sa isipan ko...
as in blanko!!!
blanko lahat...
d ako mkapag-isip ng maaus...
dhil sa mga tao jan na walang kwenta...
walang ginawa kng hindi magbigay ng pasakit skin!!!
npakadami na ng ginawa mong hindi maganda skin...
my araw k din...
sa loob ng limang taon na pagkakila2 ko sau...
pinagsisisihan ko ang unang araw na kinausap kita...
pinagsisisihan ko na niya2 ktang sumayaw...
pinagsisisihan ko na dinamayan kita sa problema mo na sa sarili mo na sinasabi mo skin...
pinagsisisihan ko na naging malapit ang loob ko sau...
pinagsisisihan ko na naging bestfriend kita...
pinagsisisihan ko na minahal kita...
pinagsisisihan ko na niligawan kita...
pinagsisisihan ko na naging tayo...
pero ang pinagsisisihan ko sa lahat napabayaan kita nung skin ka pa...
sana hindi naging gnito kung hindi nlng tau nagkakilala...
hindi sna kita npabayaan...
hindi m sna ako iniwan...
ngaun may mahal k ng iba...
pinagsisisihan kong nabuhay pa ako...
sana sa ibang panahon o lugar nlng ako nabuhay...
hindi sana ganun...
hindi sana ganito...
kng sa writer ata ngkaroon...
nagkaroon n ata ako ng writer's block...
wlang lumalabas sa isipan ko...
as in blanko!!!
blanko lahat...
d ako mkapag-isip ng maaus...
dhil sa mga tao jan na walang kwenta...
walang ginawa kng hindi magbigay ng pasakit skin!!!
npakadami na ng ginawa mong hindi maganda skin...
my araw k din...
sa loob ng limang taon na pagkakila2 ko sau...
pinagsisisihan ko ang unang araw na kinausap kita...
pinagsisisihan ko na niya2 ktang sumayaw...
pinagsisisihan ko na dinamayan kita sa problema mo na sa sarili mo na sinasabi mo skin...
pinagsisisihan ko na naging malapit ang loob ko sau...
pinagsisisihan ko na naging bestfriend kita...
pinagsisisihan ko na minahal kita...
pinagsisisihan ko na niligawan kita...
pinagsisisihan ko na naging tayo...
pero ang pinagsisisihan ko sa lahat napabayaan kita nung skin ka pa...
sana hindi naging gnito kung hindi nlng tau nagkakilala...
hindi sna kita npabayaan...
hindi m sna ako iniwan...
ngaun may mahal k ng iba...
pinagsisisihan kong nabuhay pa ako...
sana sa ibang panahon o lugar nlng ako nabuhay...
hindi sana ganun...
hindi sana ganito...
hell
I hate losing someone...
it feels like losing a part of me...
I don't know if I can have it back again or not...
all I know is I can only sit and watch the stars at night...
waiting for something to happen...
even though I know that my life had plunged from heaven down to hell...
I'm still seaching for myself...
still waiting...
still asking what the hell went wrong...
then I forgot that I'm in hell...
asking what the hell went wrong...
so now that I'm being burned alive in hell...
I hoped your satisfied now...
that you are all the reasons of all my sufferings...
I'll see y'all in hell
it feels like losing a part of me...
I don't know if I can have it back again or not...
all I know is I can only sit and watch the stars at night...
waiting for something to happen...
even though I know that my life had plunged from heaven down to hell...
I'm still seaching for myself...
still waiting...
still asking what the hell went wrong...
then I forgot that I'm in hell...
asking what the hell went wrong...
so now that I'm being burned alive in hell...
I hoped your satisfied now...
that you are all the reasons of all my sufferings...
I'll see y'all in hell
Friday, June 22, 2007
hatred
I want to be six feet under...
so no one would ever wonder...
why i wanted to be in that cold place...
no light, just darkness...
down there no one would say anything bad to me...
nor do anything bad to me...
my broken heart would be buried along with my memories of you...
sooner then you would forget my face along with my name...
I will see whenever i wanted to...
but you will never see me...
you would never hear a word from me...
cause i'm as thin as air...
and if ever you would go to my resting place...
I don't want you to cry...
for tears would do nothing...
it's just a waste...
waste...
i'm such a waste...
I watn to die this very minute...
right where I'm sitting...
I have wasted a lot of my time on you...
thinking you're the person I'm going to spend my life with...
we had them all planned...
but left me all alone...
now how can i go on...
if nothing is left of me...
so no one would ever wonder...
why i wanted to be in that cold place...
no light, just darkness...
down there no one would say anything bad to me...
nor do anything bad to me...
my broken heart would be buried along with my memories of you...
sooner then you would forget my face along with my name...
I will see whenever i wanted to...
but you will never see me...
you would never hear a word from me...
cause i'm as thin as air...
and if ever you would go to my resting place...
I don't want you to cry...
for tears would do nothing...
it's just a waste...
waste...
i'm such a waste...
I watn to die this very minute...
right where I'm sitting...
I have wasted a lot of my time on you...
thinking you're the person I'm going to spend my life with...
we had them all planned...
but left me all alone...
now how can i go on...
if nothing is left of me...
Thursday, June 21, 2007
quotable quotes...
why am I falling for someone I can't be with...
why do I get over heels for someone who is impossible to be mine...
am I destined to be hurt...
or am I just a fool who fantasy sombody out of my reach???
It's hard to smile to show I'm not hurt...
to giggle...
to pretend I'm okay...
it's hard to laugh after I have cried...
what is worst is...
I'm still inlove even after u have said "Goodbye"
it's quite ironic that in life,
the person that brings out the best in you and the one that makes you strong is actually your weakness...
why do I get over heels for someone who is impossible to be mine...
am I destined to be hurt...
or am I just a fool who fantasy sombody out of my reach???
It's hard to smile to show I'm not hurt...
to giggle...
to pretend I'm okay...
it's hard to laugh after I have cried...
what is worst is...
I'm still inlove even after u have said "Goodbye"
it's quite ironic that in life,
the person that brings out the best in you and the one that makes you strong is actually your weakness...
Saturday, June 16, 2007
bout my haircut
remember what I said about telling you what would my friends say when they see me with my new haircut???
damn!!!
i got so many reactions that I think I wouldn't have eniugh time to tell you all...
so that's why I would juct be telling you some of it...
some said this "OMG! why did you cut your hair?! what came to your mind?! why did you do that?! such a waste!
this are just some...
damn!!!
i got so many reactions that I think I wouldn't have eniugh time to tell you all...
so that's why I would juct be telling you some of it...
some said this "OMG! why did you cut your hair?! what came to your mind?! why did you do that?! such a waste!
this are just some...
sickness
yesterday I woke up not feeling very well...
up until now...
I'm still now feeling very well...
my sickness is taking it's toll on me...
I have spouted blood too many times yesterday...
I think it's been too long that I have been keeping it a secret...
I feel like I'm dying...
And I don't want to just sit here and die!!!
and another one is that my emotional depression is also making my sickness worse...
wish I had a medicine that could make my feeling much more better...
if you guys could just only see me...
I couldn't barely stand up!!!
up until now...
I'm still now feeling very well...
my sickness is taking it's toll on me...
I have spouted blood too many times yesterday...
I think it's been too long that I have been keeping it a secret...
I feel like I'm dying...
And I don't want to just sit here and die!!!
and another one is that my emotional depression is also making my sickness worse...
wish I had a medicine that could make my feeling much more better...
if you guys could just only see me...
I couldn't barely stand up!!!
Friday, June 15, 2007
hang-over
God!!!
I'm still feeling drunk...
I wanted to drink myself to death last night...
I really wanted to kill someone...
good thing I got a hold of myself...
I don't what could might have happened last night...
I'm not this type of guy who would approach someone and wanted to kick his ass...
I'm not even a bully...
who always picks fights...
I wanted to go back to the day when i was i kid...
no problems...
no worries...
and...
no broken heart...
I'm still feeling drunk...
I wanted to drink myself to death last night...
I really wanted to kill someone...
good thing I got a hold of myself...
I don't what could might have happened last night...
I'm not this type of guy who would approach someone and wanted to kick his ass...
I'm not even a bully...
who always picks fights...
I wanted to go back to the day when i was i kid...
no problems...
no worries...
and...
no broken heart...
Wednesday, June 13, 2007
the devil's cry
Can angels really make devils weep...
you know what???
I don't believe in before...
but now...I think I believe in that...
so that's why as much as I can...
I'd like to stay as a secret,
like walking in the dark,
if no one knows me,
no one cares then that would be fine,
at least, no one can break my heart...
you know what???
I don't believe in before...
but now...I think I believe in that...
so that's why as much as I can...
I'd like to stay as a secret,
like walking in the dark,
if no one knows me,
no one cares then that would be fine,
at least, no one can break my heart...
Sunday, June 10, 2007
haircut
omg!!!
after almost 7 months...
i got my hair trimmed!!!
this my first haircut for this year...
i wished i have somenone accompanied me while a was having my haircut...
but sadly...
i was with myself...
i decided to have a long hair last year when you-know-who-she-is left philippines...
so now she is here...
and saw me yesterday and recognized me...
i now decided to have my haircut...
so it would take her a hard time to recognize me the next time she'll see me...
but you know what???
i before i took my haircut...
i asked her to come with me...
after all...
she was the reason i had o long hair...
but sadly again...
she didn't come...
so that's how the stor goes...
maybe if my friends see with hair right now...
they'll be shocked...
but let's see what they're reaction would be...
i'll tell you on my next post...
after almost 7 months...
i got my hair trimmed!!!
this my first haircut for this year...
i wished i have somenone accompanied me while a was having my haircut...
but sadly...
i was with myself...
i decided to have a long hair last year when you-know-who-she-is left philippines...
so now she is here...
and saw me yesterday and recognized me...
i now decided to have my haircut...
so it would take her a hard time to recognize me the next time she'll see me...
but you know what???
i before i took my haircut...
i asked her to come with me...
after all...
she was the reason i had o long hair...
but sadly again...
she didn't come...
so that's how the stor goes...
maybe if my friends see with hair right now...
they'll be shocked...
but let's see what they're reaction would be...
i'll tell you on my next post...
Friday, June 8, 2007
walang maipost
sa mga oras n toh...
dko alam kng kng excited b ako or kabado...
mga ilang oras nlng...
and2 n ang antagonist...
you-know-who-she-is...
hindi ko alam kng ano b ang magiging reaction ko kpag ngkita n kme...
ngda2lawang isip p nga ako kng mgpakita b ako o hindi...
hindi matahimik kalooban ko ngaun...
parang ngaun...
hindi ko alam kng anu ang ititipa ko s keyboard n hawak ko ngaun...
pro pinipilit ko p rin ptakbuhin utak ko pra mdjo mgkaroon nman ng laman itong blog ko...
boring nman cguro kung mga walang kwentang mga salita lng ang mabasa nyo d2...
hindi nyo mki2ta kng ano ang laman utak ko...
kya pinipilit ko n i-express ang sarili ko pra mas lalo niyo maunawaan...
prang sa mga libro...
kpag binabasa ntin...
damang dama ntin ang nila2man ng utak ng writer dahil sa mga salitang nka-imprenta...
pro kng hindi ntin uunawain ang nila2man ng utak ng writer...
2lad nga ng sabi ng isang writer...
pra k lng humawak ng papel na may tinta...
wlang sense...
sayang nman ang mga puno ng gnawang papel hindi b???
kya sana maging mahaba pasensya niyo skin n basahin ang mga life-story ko...
nagsi2mula plng kc ako mgsulat eh...
gnagawa ko tong blogging bilang stepping stone ko bago maging isang magaling na writer...
ayan!!!
hindi ko namalayan...
umiral n pagiging mdaldal ko!!!
ang dami ko n pala naitype...
at ang dami n rin message sa Yahoo! messenger ko...
dami ka-chat eh...
hahaha!!!
ingat kau!!!
sa su2nod n post ulet
dko alam kng kng excited b ako or kabado...
mga ilang oras nlng...
and2 n ang antagonist...
you-know-who-she-is...
hindi ko alam kng ano b ang magiging reaction ko kpag ngkita n kme...
ngda2lawang isip p nga ako kng mgpakita b ako o hindi...
hindi matahimik kalooban ko ngaun...
parang ngaun...
hindi ko alam kng anu ang ititipa ko s keyboard n hawak ko ngaun...
pro pinipilit ko p rin ptakbuhin utak ko pra mdjo mgkaroon nman ng laman itong blog ko...
boring nman cguro kung mga walang kwentang mga salita lng ang mabasa nyo d2...
hindi nyo mki2ta kng ano ang laman utak ko...
kya pinipilit ko n i-express ang sarili ko pra mas lalo niyo maunawaan...
prang sa mga libro...
kpag binabasa ntin...
damang dama ntin ang nila2man ng utak ng writer dahil sa mga salitang nka-imprenta...
pro kng hindi ntin uunawain ang nila2man ng utak ng writer...
2lad nga ng sabi ng isang writer...
pra k lng humawak ng papel na may tinta...
wlang sense...
sayang nman ang mga puno ng gnawang papel hindi b???
kya sana maging mahaba pasensya niyo skin n basahin ang mga life-story ko...
nagsi2mula plng kc ako mgsulat eh...
gnagawa ko tong blogging bilang stepping stone ko bago maging isang magaling na writer...
ayan!!!
hindi ko namalayan...
umiral n pagiging mdaldal ko!!!
ang dami ko n pala naitype...
at ang dami n rin message sa Yahoo! messenger ko...
dami ka-chat eh...
hahaha!!!
ingat kau!!!
sa su2nod n post ulet
Wednesday, June 6, 2007
#@&>!
s tingin nyu b nagmura ako sa title ng post ng toh...
pra s morality sa2bihin ko na hindi...
gnyan lng tlga nra2mdam ko ngaun...
hindi ko alam kng ano b tlga...
hindi maidefine...
gets???
by the way...
wla p pla akong topic...
eto n pra may topic...
alam nyu b after almost six months...
nagsimba ako last sunday...
it was june 3, 2007
weeeeee!!!
s tingin nyu b...
return of the comeback ko n toh???
balik buhay na kaya ako???
abangan nlng ntin sa su2nod na kabanata...
pra s morality sa2bihin ko na hindi...
gnyan lng tlga nra2mdam ko ngaun...
hindi ko alam kng ano b tlga...
hindi maidefine...
gets???
by the way...
wla p pla akong topic...
eto n pra may topic...
alam nyu b after almost six months...
nagsimba ako last sunday...
it was june 3, 2007
weeeeee!!!
s tingin nyu b...
return of the comeback ko n toh???
balik buhay na kaya ako???
abangan nlng ntin sa su2nod na kabanata...
Friday, June 1, 2007
1st of the month
hingang malamin...1st of the month...
grabe...
gnito p rin ang lagay ko...
prang wlang pa22nguhan ang takbo ng buhay ko...
kya nga ako ntagalan bago mag post ulet...
dahil sa dami ng iniicp kng panu ko mairerevert ang buhay ko...
sa dami ng iniicp ko 2lad ng...
klangan ko ng bagong trabaho...
klangan ko magtago next wik...dhil sa pagdating ng isang antagonist...
klangan ko muna aucn ang mga dpat ko aucn pra mkpag-icp nko ng maaus...
ibang level na tong pinagdadaanan ko...
prang class "S" na kumpara sa ghost fighter...
pro hindi ako nwa2lan ng pag-asa dhil alam ko...
anjan ang pulis pangkalawakan na si shaider...
at tu2lungan nya ako...
grabe...
gnito p rin ang lagay ko...
prang wlang pa22nguhan ang takbo ng buhay ko...
kya nga ako ntagalan bago mag post ulet...
dahil sa dami ng iniicp kng panu ko mairerevert ang buhay ko...
sa dami ng iniicp ko 2lad ng...
klangan ko ng bagong trabaho...
klangan ko magtago next wik...dhil sa pagdating ng isang antagonist...
klangan ko muna aucn ang mga dpat ko aucn pra mkpag-icp nko ng maaus...
ibang level na tong pinagdadaanan ko...
prang class "S" na kumpara sa ghost fighter...
pro hindi ako nwa2lan ng pag-asa dhil alam ko...
anjan ang pulis pangkalawakan na si shaider...
at tu2lungan nya ako...
Thursday, May 24, 2007
untitled..(hehe)
I don't know where to start with this post. I've been so down this past few days that I can't think straight. I can't stand sitting all day watching the passes me by. I want to do something new, not sitting all day doing nothing. And I want to solve my problems, being jobless, hopeless and don't forget being loveless hehehe. Just right now I can't think straight on what i should type. So I guess this is farewell for now.
Sunday, May 20, 2007
someone is asking for help
If you saw this girl, contact
00 351 282 405 400
Madeleine McCann, 4 years old,disappeared from The Ocean Club resort, Praia da Luz, Lagos, Portugal, in the evening of May 3, 2007. Police says that she was kidnapped by an english man. There is also a russian suspect.
Madeleine´s right eye is unusual!
i just copied this post from someone here in blogger. i only noticed yesterday her message. so for the people who views my blogs pls post repost this.
00 351 282 405 400
Madeleine McCann, 4 years old,disappeared from The Ocean Club resort, Praia da Luz, Lagos, Portugal, in the evening of May 3, 2007. Police says that she was kidnapped by an english man. There is also a russian suspect.
Madeleine´s right eye is unusual!
i just copied this post from someone here in blogger. i only noticed yesterday her message. so for the people who views my blogs pls post repost this.
Wednesday, May 16, 2007
DRUNK!!!
waaaahhh!!!
12:00nn nko umuwe knina sa bahay...
dami naming nainom sa bahay nila...
isang bote ng black label at dalawang case ng red horse...
woooh!!!
kalunod yun!!!
ampf...bagsak ako...ksma ung dalwang tropa...cla arki at topher...
so...d2 nlng muna ulet...pnta pko presinto nakulong kc ung tropa ko eh...
nkasagasa siya ng traffic police...
hahaha!!!
kng gusto niyo siya mkilala siya nsa picture na nasa baba ng post ng to...
12:00nn nko umuwe knina sa bahay...
dami naming nainom sa bahay nila...
isang bote ng black label at dalawang case ng red horse...
woooh!!!
kalunod yun!!!
ampf...bagsak ako...ksma ung dalwang tropa...cla arki at topher...
so...d2 nlng muna ulet...pnta pko presinto nakulong kc ung tropa ko eh...
nkasagasa siya ng traffic police...
hahaha!!!
kng gusto niyo siya mkilala siya nsa picture na nasa baba ng post ng to...
Tuesday, May 15, 2007
buhay broadband
buhay broadband nga naman...
it's already taking it's toll in me...
sinusumpong nko ng migraine...
nakaharap na nga sa computer sa work...
nakaharap par rin sa computer pagkauwi...
browse dito, laro dito, kain onte, laro ulet...
buti na lang at hindi ko nakakalimutan mag post ng blog...
gusto pa ng isip ko pero yung katawan ko sumusuko na...
yan ang mga tumatakbo sa isip ko nitong mga huling araw...
sobrang dami kong ginawang trabaho...
samahan mo pa ng pabago-bago ng panahon...
maaraw ngaun, uulan mamaya...
pag umuulan medyo nalulungkot ako...
ang dami ko naalala kapag umuulan...
kaya para makalimutan ko ang mga naaalala ko...
nagbabasa na lang ako ng libro...
pero tama na ang drama...
gusto ko na magbasketball!!!
ilang araw na rin hindi ako nkakapaglaro...
bad3p!!!
baka malaos nko nito...
hehehe
by the way malapit na nga pala ang fiesta ng barangay namin...
may 22 na...
yahoong yahoo!!!
it's already taking it's toll in me...
sinusumpong nko ng migraine...
nakaharap na nga sa computer sa work...
nakaharap par rin sa computer pagkauwi...
browse dito, laro dito, kain onte, laro ulet...
buti na lang at hindi ko nakakalimutan mag post ng blog...
gusto pa ng isip ko pero yung katawan ko sumusuko na...
yan ang mga tumatakbo sa isip ko nitong mga huling araw...
sobrang dami kong ginawang trabaho...
samahan mo pa ng pabago-bago ng panahon...
maaraw ngaun, uulan mamaya...
pag umuulan medyo nalulungkot ako...
ang dami ko naalala kapag umuulan...
kaya para makalimutan ko ang mga naaalala ko...
nagbabasa na lang ako ng libro...
pero tama na ang drama...
gusto ko na magbasketball!!!
ilang araw na rin hindi ako nkakapaglaro...
bad3p!!!
baka malaos nko nito...
hehehe
by the way malapit na nga pala ang fiesta ng barangay namin...
may 22 na...
yahoong yahoo!!!
Sunday, May 13, 2007
lagi nko mag uupdate!!!
weee!!!
ngpakabit n kmi ng broadband...
pde nko lage mgbabad s net...
lagi ko n rin kau maiuupdate s mga nangyayare s buhay ko...
anu mga kabagang???
aus b un???
ngpakabit n kmi ng broadband...
pde nko lage mgbabad s net...
lagi ko n rin kau maiuupdate s mga nangyayare s buhay ko...
anu mga kabagang???
aus b un???
Saturday, May 12, 2007
rainy season...
haaay!!!
rainy season n...
at mgkakaroon na ako ng work d2 s olongapo!!!
dko n klangan lumuwas...
yipeee!!!
pro mababawasan na ang gala ko...
huhuhu...
rainy season n...
at mgkakaroon na ako ng work d2 s olongapo!!!
dko n klangan lumuwas...
yipeee!!!
pro mababawasan na ang gala ko...
huhuhu...
Monday, May 7, 2007
mango craze!
woohoo!!!
ang dami daming mangga dala ng lola ko galing zambales!!!
mababaliw na ako sa sobrang dami!!!
weeeeeeeee!!!
kakain muna ako huh!!!
ang dami daming mangga dala ng lola ko galing zambales!!!
mababaliw na ako sa sobrang dami!!!
weeeeeeeee!!!
kakain muna ako huh!!!
Saturday, April 21, 2007
post s bulletin ng pinsan ko
If only time can be reversed, what
would you do? what you would not do?
For a long time I was wondering if
only i could just turn back the time,
i could have done so many things and i
could have undone so many too. Would
it be better? would it have lead me to
another path? would i have been
happier or lonelier or anything? In
life we face a lot of forked roads in
which we have to make big decisions.
It is wher we determine what we are
and what we do. Sometimes we face
dilemmas and forced to pick a
painstaking choice in which we choose
one over the other. Can we say we
chose the right answers for the right
reasons? If and only if, you could
turn back time, would you pick the one
you left out after all these years
have passed? Regrets, that's what
everyone have in common, whether you
admit or not. It is in fact the core
reason why we, and everybody else out
there, sometime in their life, thought
of the same thing I'm thinking now. If
Only time can be brought back. Then
again, why should it be? Ask yourself,
will it be worth it? to recast your
decisions you have made in the past,
will it make you a better person? for
me, if ever I'm given that
opportunity, why not, it's worth a try
and it's not everyday that you do
that. But, will it ever happen and
what cost will you pay? Think about it
kng anu ang nabasa niyo s taas...
yan ang bulletin n nlagay ng pinsan ko s friendster...
damn!!!
sobrang napaisip ako nung nabasa ko toh...
what cost am i willing to pay to turn back time???
kng pde nga lng tlaga...
punong puno ng mdaming regrets ang buhay ko ngaun...
tpos my mba2sa akong gnito...
sna dko pagsisihan na pnost ko toh d2...
share ko nlng s inyu
would you do? what you would not do?
For a long time I was wondering if
only i could just turn back the time,
i could have done so many things and i
could have undone so many too. Would
it be better? would it have lead me to
another path? would i have been
happier or lonelier or anything? In
life we face a lot of forked roads in
which we have to make big decisions.
It is wher we determine what we are
and what we do. Sometimes we face
dilemmas and forced to pick a
painstaking choice in which we choose
one over the other. Can we say we
chose the right answers for the right
reasons? If and only if, you could
turn back time, would you pick the one
you left out after all these years
have passed? Regrets, that's what
everyone have in common, whether you
admit or not. It is in fact the core
reason why we, and everybody else out
there, sometime in their life, thought
of the same thing I'm thinking now. If
Only time can be brought back. Then
again, why should it be? Ask yourself,
will it be worth it? to recast your
decisions you have made in the past,
will it make you a better person? for
me, if ever I'm given that
opportunity, why not, it's worth a try
and it's not everyday that you do
that. But, will it ever happen and
what cost will you pay? Think about it
kng anu ang nabasa niyo s taas...
yan ang bulletin n nlagay ng pinsan ko s friendster...
damn!!!
sobrang napaisip ako nung nabasa ko toh...
what cost am i willing to pay to turn back time???
kng pde nga lng tlaga...
punong puno ng mdaming regrets ang buhay ko ngaun...
tpos my mba2sa akong gnito...
sna dko pagsisihan na pnost ko toh d2...
share ko nlng s inyu
today is april 21, 2006
wla ako magawa ngaun s mga oras n toh...
kya eto at naicipan ko n magpost...
hahaha...
excited nko bukas s bday ng isang tropa...
kso d p alam kng san ang plano...
kng s beach b or somewhere else...
pero kng ako ta2nungin???
xempre mas gs2 ko sa dagat...
hoo hoo hoo!!!
alon alon nah!!!
bwahaha!!!
prang nung last march 27...
bday din ng tropa...
lahat ng tropa andun...
ang saya2!!!
nilibing ako s buhangin ng gf ko...
nilibing ko din xa pgkatapos...
tpos e2 pah...
ung isang tropa n lasing na dumapa s buhangin d nkaligtas...
pra xang nilibing ng buhay...
mata at ilong nlng nya ung nki2ta eh...
nung nagising nga xa habang tnatabunan namin ng buhangin eh
nagsisigaw...
tinawag ung lifeguard!!!
at sinabi b nman n d nya kmi kila2 at pnapatay daw nmin xa...
grabe ang saya2 nmin lahat...
mga alpha robot beta torotot!!!
taena sna habambuhay n samahan ntin!!!
kya eto at naicipan ko n magpost...
hahaha...
excited nko bukas s bday ng isang tropa...
kso d p alam kng san ang plano...
kng s beach b or somewhere else...
pero kng ako ta2nungin???
xempre mas gs2 ko sa dagat...
hoo hoo hoo!!!
alon alon nah!!!
bwahaha!!!
prang nung last march 27...
bday din ng tropa...
lahat ng tropa andun...
ang saya2!!!
nilibing ako s buhangin ng gf ko...
nilibing ko din xa pgkatapos...
tpos e2 pah...
ung isang tropa n lasing na dumapa s buhangin d nkaligtas...
pra xang nilibing ng buhay...
mata at ilong nlng nya ung nki2ta eh...
nung nagising nga xa habang tnatabunan namin ng buhangin eh
nagsisigaw...
tinawag ung lifeguard!!!
at sinabi b nman n d nya kmi kila2 at pnapatay daw nmin xa...
grabe ang saya2 nmin lahat...
mga alpha robot beta torotot!!!
taena sna habambuhay n samahan ntin!!!
Monday, April 9, 2007
my blog revised
uhmmm...
pra s mga readers ko dto...
mpapansin nyu n tnanggal ko ung ibang mga posts ko dto...
pra un s privacy ko...
at s privacy n rin ni you-know-who-she-is...
xnxa na s mga magiging readers ko pa dto...
kng madadagdagan p kau...
pra s mga readers ko dto...
mpapansin nyu n tnanggal ko ung ibang mga posts ko dto...
pra un s privacy ko...
at s privacy n rin ni you-know-who-she-is...
xnxa na s mga magiging readers ko pa dto...
kng madadagdagan p kau...
Saturday, April 7, 2007
reaction ko s mga txt skin na quotes
i'd point my gun 2 my head
i'd pull d trigger
i'd be dead
i cud always choose dis easy way to end my life
but i chose to luv
cause it's the easiest way to die...
hehehe...
grabe tong msg n ntanggap ko...
sobrang ntamaan ako d2...
hahaha
ntawa nlng ako nung mga oras n ntanggap ko ung msg n un...
sapul ako s ulo...
bang!!! bang!!!
eto mron pang isa
der will be days wen u get home from a party & forget what the fun was about...
or have a very long, intimate conversation..
yet feel there are still words left unspoken..
or embrace your special someone..
yet never have the strength to say you care so much..
life tells us that happiness is never absolute..
so while it's still there..
seize the moment..
cause it may never come again...
wooo!!!
damn!!!
nkarelate n nman ako...
naalala ko tuloy mga regrets ko s buhay ko...
geeeesh!!!
kya nga naging gnito buhay ko...
dahil s mga regrets n un...
ampf!!! ampf!!!
kng cnu man nagcompose ng mga quotations n yan...
ang galeng galeng mu!!!
i'd pull d trigger
i'd be dead
i cud always choose dis easy way to end my life
but i chose to luv
cause it's the easiest way to die...
hehehe...
grabe tong msg n ntanggap ko...
sobrang ntamaan ako d2...
hahaha
ntawa nlng ako nung mga oras n ntanggap ko ung msg n un...
sapul ako s ulo...
bang!!! bang!!!
eto mron pang isa
der will be days wen u get home from a party & forget what the fun was about...
or have a very long, intimate conversation..
yet feel there are still words left unspoken..
or embrace your special someone..
yet never have the strength to say you care so much..
life tells us that happiness is never absolute..
so while it's still there..
seize the moment..
cause it may never come again...
wooo!!!
damn!!!
nkarelate n nman ako...
naalala ko tuloy mga regrets ko s buhay ko...
geeeesh!!!
kya nga naging gnito buhay ko...
dahil s mga regrets n un...
ampf!!! ampf!!!
kng cnu man nagcompose ng mga quotations n yan...
ang galeng galeng mu!!!
Wednesday, March 14, 2007
hanep!
today march 14,2007...
ngaun lng ulet ako ngkaroon ng oras pra mglagay ng post d2...
dpat sna mgpopost ako last friday or saturday...
kaso, kalye kasiyahan pla nun d2 s olongapo...
prang mardi gra un pra s mga ndi nkakaalam...
nga pla...
kya ko naicpan ng mgpost d2...
kninang umaga...
my ntanggap akong sulat...
hulaan nyu kng san nanggaling???
xempre san p b???
edi s kartero mlamang...
hehehe...
galing ky you-know-who-she-is ung sulat...
grabe nandun p pla s loob ung xmas gift nya skin...
dko lam kng ano mgiging reaction k nung my inabot skin ung tita ko...
kla k kng anong sobre kulay fenk un...
gsto p nla agawin skin ung sulat nung bnabasa ko...
cguro kng tulad p rin ako ng dati naiyak nko habang bnabasa ung sulat...
pro s tingin ko...
ung sarili ko dati na tinago k n ngaun s harap ng mga tao...
umiiyak s kaloob-looban ko...
i guess it's true dat there are tears in the heart dat never reaches the eye...
CHANGE TOPIC nman tau...
nagiging mdrama nko eh...
kahapon nga pla...
sayang!!!
dko naabutan "blood money" ng kaibigan ko...
dko npanuod laban nya...
pro at least nanalo xa s kalaban nya...
bugbog sarado ang kalaban!!!
d bale s su2nod n blood money nya...
pupusta nko...
ay blood money un nga pla ung my mglalaban n tao...
pnaglalaban na prang manok s sabong...
my mga pusta un...
gets???
d2 n muna ako...
s susunod n post k nlng ulet
ngaun lng ulet ako ngkaroon ng oras pra mglagay ng post d2...
dpat sna mgpopost ako last friday or saturday...
kaso, kalye kasiyahan pla nun d2 s olongapo...
prang mardi gra un pra s mga ndi nkakaalam...
nga pla...
kya ko naicpan ng mgpost d2...
kninang umaga...
my ntanggap akong sulat...
hulaan nyu kng san nanggaling???
xempre san p b???
edi s kartero mlamang...
hehehe...
galing ky you-know-who-she-is ung sulat...
grabe nandun p pla s loob ung xmas gift nya skin...
dko lam kng ano mgiging reaction k nung my inabot skin ung tita ko...
kla k kng anong sobre kulay fenk un...
gsto p nla agawin skin ung sulat nung bnabasa ko...
cguro kng tulad p rin ako ng dati naiyak nko habang bnabasa ung sulat...
pro s tingin ko...
ung sarili ko dati na tinago k n ngaun s harap ng mga tao...
umiiyak s kaloob-looban ko...
i guess it's true dat there are tears in the heart dat never reaches the eye...
CHANGE TOPIC nman tau...
nagiging mdrama nko eh...
kahapon nga pla...
sayang!!!
dko naabutan "blood money" ng kaibigan ko...
dko npanuod laban nya...
pro at least nanalo xa s kalaban nya...
bugbog sarado ang kalaban!!!
d bale s su2nod n blood money nya...
pupusta nko...
ay blood money un nga pla ung my mglalaban n tao...
pnaglalaban na prang manok s sabong...
my mga pusta un...
gets???
d2 n muna ako...
s susunod n post k nlng ulet
Wednesday, February 28, 2007
Alpha Robot Beta Torotot
malamang ngta2ka kau kng bakit "Alpha Robot Beta Torotot" ang pinangalan k s post n ito...
e2 ang pangalan na naisipan naming mgbabarkada na itawag sa mga sarili namin...
grupo ito ng mga lalake at babae...
tawag sa mga lalake ay mga "Alpha Robot"
sa mga babae naman ay "Beta Torotot"
kahapon lng ginanap namin ang unang outing namin...
grabe sobrang biglaan...
mga bandang alas kwatro ng umaga...
naisipan ng isang beta torotot ng mgswimming...
dahil my power interruption...8am-5pm
uu nga naman...
mainit ang panahon dahil wlang kwenta ang mga electric fan at mga aircon...
kya ayun!!!
pgdating ng tanghali sugod kame lahat sa dagat...
grabe as usual...
aku ang naunang lumusong sa dagat...
inabot kame ng alas nueve ng gabe dun...
lumipat kc kme s pool area g resort n un...
ang dami nga naming pictures nun eh...
bka s mga su2nod n posts k ilagay k ung mga pictures ska ung video n rin...^_^
damn!!!
sna matuloy ung pnaplano nmin n out-of-town s batangas...
grrr!!!
d2 n muna...
peace out!!!
e2 ang pangalan na naisipan naming mgbabarkada na itawag sa mga sarili namin...
grupo ito ng mga lalake at babae...
tawag sa mga lalake ay mga "Alpha Robot"
sa mga babae naman ay "Beta Torotot"
kahapon lng ginanap namin ang unang outing namin...
grabe sobrang biglaan...
mga bandang alas kwatro ng umaga...
naisipan ng isang beta torotot ng mgswimming...
dahil my power interruption...8am-5pm
uu nga naman...
mainit ang panahon dahil wlang kwenta ang mga electric fan at mga aircon...
kya ayun!!!
pgdating ng tanghali sugod kame lahat sa dagat...
grabe as usual...
aku ang naunang lumusong sa dagat...
inabot kame ng alas nueve ng gabe dun...
lumipat kc kme s pool area g resort n un...
ang dami nga naming pictures nun eh...
bka s mga su2nod n posts k ilagay k ung mga pictures ska ung video n rin...^_^
damn!!!
sna matuloy ung pnaplano nmin n out-of-town s batangas...
grrr!!!
d2 n muna...
peace out!!!
Tuesday, January 30, 2007
nothing much to say...
omgwtf...ilang gabi nko wlang 2log..,kpag gcng nman ako nsa malung lugar ang icp ko.,isang malayong lugar n hindi maabot ng aking paa.,at hndi mkita ng aking mga mata...nsa singapore ata ang icp ko.,grabe epekto b ito ng ilang dosenang chocolate at footlong n knakaen ko mghapon.?buti nlng at ako ay isang malikot at hiper-active n bata..,kya nde ako 2mataba mxado..,nga pla, pasenxa n s mga readers ko kng minsan nlng ako mglagay ng entry..,busy mxado ang taong ngtitipa s keyboard ngaun dahil s dami ng problema,2lad ngaun hanggang d2 nlng muna mga tagasubaybay...,
Tuesday, January 23, 2007
hay badtrip!
haaay!! tagal ko nakapag log-in ulet d2 s blogger..,tinopak kce internet connection eh.!badtrip na lindol yan! almost 1month ako d nka pag blog d2..,naun panu ko p kau iuupdate sa mga nangya2re skin.,nkalimutan ko n mga importanteng nangyare skin., anu namang ikwento ko p ung pagkain ko ng chocolate s araw2,mga pagtatambay na ginagawa ko palagi, saka nga pala.! eto paalam ko lang s mga readers ng blog ko.., perfect ko n ung CANON!!! s mga d nka2alam nun, un ung piano piece n tnugtog s movie n "my sassy girl" grabe tagal ko bgo mkuha ng perfect un., bhira lng kc mkapagpratice eh...hmmmmm, pero balewala din., kc balak ko pg naperfect ko ung piece n un, ipari2nig ko un ky "you-know-who-she-is"... pro wla n eh..sayang naman! sa mga gs2 mrinig ung piece n un. just tune ur browsers to this
Subscribe to:
Posts (Atom)
